بلوم اونت فوس ها ۱۳۹ ( به آلمانی: Blohm & Voss Ha 139 ) یک هواگرد چهار موتوره ترابری و شناسایی آب نشین ساخت کارخانه بلوم اونت فوس در آلمان بود که نخستین پرواز خود را سال ماه اکتبر سال ۱۹۳۶ به انجام رساند.
شرکت هواپیمایی لوفت هانزا سال ۱۹۳۵ درخواستی برای یک هواگرد آب نشین برای خدمات پستی فرا اقیانوس اطلس خود ارائه کرد. این هواگرد می بایست قادر به نشست و برخاست در آب های متلاتم، پرواز با منجنیق و همچنین قابلیت حمل دست کم ۵۰۰ کیلوگرم محموله برای مسافت ۵۰۰۰ کیلومتری در پایاسیر ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت می بود. هامبورگر فلوک تسویک باو، شرکت تابعه بلوم اونت فوس، چند مطالعه طراحی در این رابطه به انجام رساند. یکی از این پروژه ها با عنوان پ. ۱۵ سفارش تولید سه پیش نمونه را دریافت کرد. برای این طراحی موتور دیزل اختصاصی یونکرس یومو ۲۰۵ توسعه یافت که حدودا ۲۵ درصد مصرف سوخت کمتری نسبت به نمونه های بنزینی مشابه داشت. [ ۱]
نخستین پیش نمونه با عنوان ها ۱۳۹ فا۱ نخستین پرواز خود را در فصل پاییز سال ۱۹۳۶ به انجام رساند. [ ۱]
پیش نمونه سوم با عنوان ها ۱۳۹ب مقداری بزرگ تر و سنگین تر بود و در اواسط سال ۱۹۳۸ تولید گردید. این هواگرد برای وظایف شناسایی اصلاح گشت. بدین منظور دماغه طولانی تری برای جای گرفتن دیده بان در آن جایگزین و برای تعادل بخشی سطوح عمودی دم بزرگ تر گردید. یک جایگاه مسلسل ام گه ۱۵ به دماغه و یک دریچه در سقف اتاقک برای یک مسلسل دیگر افزوده شد. مسلسل سقف را بیسیم چی به کارمی گرفت. امکان شلیک دو مسلسل ام گه ۱۵ دیگر از دریچه کف وجود داشت. این هواگرد با عنوان ها ۱۳۹ب/او در شکل جدید نخستین بار روز ۱۹ ژانویه سال ۱۹۴۰ به کمک منجنیق کشتی فریزنلانت، شناور پشتیبانی لوفت هانزا، به پرواز درآمد. [ ۱]
تا ماه مارس سال ۱۹۳۷ دو هواگرد نخست به لوفت هانزا تحویل داده شد و در مسیر هوایی بین اورتا در آزور تا نیویورک به کارگرفته شد. [ ۱]
اواخر سال ۱۹۳۹ سه هواگرد ها ۱۳۹ و خدمه آن ها جذب لوفت وافه، نیروی هوایی رایش سوم شدند. [ ۱]
نمونه سوم به اسکادران ۱ گروه هواگردهای ساحلی ۴۰۶ تحویل داده شد تا در جریان کارزار نروژ وظایف ترابری و شناسایی قطبی به انجام رساند. دو پیش نمونه دیگر هم تغییرات مشابهی کردند و در نروژ عموما در قالب جناح ۲ ترابری برای انتقال تدارکات به یگان های زمینی در نواحی دور افتاده مورد استفاده قرار گرفتند. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشرکت هواپیمایی لوفت هانزا سال ۱۹۳۵ درخواستی برای یک هواگرد آب نشین برای خدمات پستی فرا اقیانوس اطلس خود ارائه کرد. این هواگرد می بایست قادر به نشست و برخاست در آب های متلاتم، پرواز با منجنیق و همچنین قابلیت حمل دست کم ۵۰۰ کیلوگرم محموله برای مسافت ۵۰۰۰ کیلومتری در پایاسیر ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت می بود. هامبورگر فلوک تسویک باو، شرکت تابعه بلوم اونت فوس، چند مطالعه طراحی در این رابطه به انجام رساند. یکی از این پروژه ها با عنوان پ. ۱۵ سفارش تولید سه پیش نمونه را دریافت کرد. برای این طراحی موتور دیزل اختصاصی یونکرس یومو ۲۰۵ توسعه یافت که حدودا ۲۵ درصد مصرف سوخت کمتری نسبت به نمونه های بنزینی مشابه داشت. [ ۱]
نخستین پیش نمونه با عنوان ها ۱۳۹ فا۱ نخستین پرواز خود را در فصل پاییز سال ۱۹۳۶ به انجام رساند. [ ۱]
پیش نمونه سوم با عنوان ها ۱۳۹ب مقداری بزرگ تر و سنگین تر بود و در اواسط سال ۱۹۳۸ تولید گردید. این هواگرد برای وظایف شناسایی اصلاح گشت. بدین منظور دماغه طولانی تری برای جای گرفتن دیده بان در آن جایگزین و برای تعادل بخشی سطوح عمودی دم بزرگ تر گردید. یک جایگاه مسلسل ام گه ۱۵ به دماغه و یک دریچه در سقف اتاقک برای یک مسلسل دیگر افزوده شد. مسلسل سقف را بیسیم چی به کارمی گرفت. امکان شلیک دو مسلسل ام گه ۱۵ دیگر از دریچه کف وجود داشت. این هواگرد با عنوان ها ۱۳۹ب/او در شکل جدید نخستین بار روز ۱۹ ژانویه سال ۱۹۴۰ به کمک منجنیق کشتی فریزنلانت، شناور پشتیبانی لوفت هانزا، به پرواز درآمد. [ ۱]
تا ماه مارس سال ۱۹۳۷ دو هواگرد نخست به لوفت هانزا تحویل داده شد و در مسیر هوایی بین اورتا در آزور تا نیویورک به کارگرفته شد. [ ۱]
اواخر سال ۱۹۳۹ سه هواگرد ها ۱۳۹ و خدمه آن ها جذب لوفت وافه، نیروی هوایی رایش سوم شدند. [ ۱]
نمونه سوم به اسکادران ۱ گروه هواگردهای ساحلی ۴۰۶ تحویل داده شد تا در جریان کارزار نروژ وظایف ترابری و شناسایی قطبی به انجام رساند. دو پیش نمونه دیگر هم تغییرات مشابهی کردند و در نروژ عموما در قالب جناح ۲ ترابری برای انتقال تدارکات به یگان های زمینی در نواحی دور افتاده مورد استفاده قرار گرفتند. [ ۱]
wiki: بلوم اونت فوس ها ۱۳۹