بلوم اونت فوس ب فا ۱۴۱ ( به آلمانی: Blohm & Voss BV 141 ) یک هواگرد تک موتوره شناسایی با پیکربندی نامتقارن ساخت شرکت بلوم اونت فوس در آلمان بود که نخستین پرواز خود را ماه فوریه سال ۱۹۳۸ به انجام رساند.
وزارت هوانوردی رایش سال ۱۹۳۷ سفارشی برای یک هواگرد تک موتوره سه سرنشین شناسایی و دیده بانی برد کوتاه ارائه کرد. در این سفارش تأکید ویژه ای بر میدان دید همه طرفه خوب بود. شرکت های آرادو و فوکه - وولف نمونه های خود را بدین جهت طراحی کردند. هامبورگر فلوک تسویک باو، شرکت تابعه بلوم اونت فوس، رویکرد بدیعی به این مسئله داشت. طراحی غیر متعارف این شرکت دارای یک پیکربندی نامتقارن بود. این طرح از یک موتور شعاعی ب ام و ۱۳۲اِن با توان ۸۶۵ اسب بخار بهره می برد که در جلوی دم سازه[ یادداشت ۱] سمت چپ قرار داشت. اتاقک به شدت صیقل خورده خدمه بر روی بال راست بود. [ ۱]
ترجیح رسمی وزارت هوانوردی بر طراحی فوکه - وولف ( اف و ۱۸۹ ) قرار گرفت اما هامبورگر یک پیش نمونه با عنوان ها ۱۴۱–۰ به صورت خصوصی تولید کرد که برای نخستین بار روز ۲۵ فوریه سال ۱۹۳۸ به پرواز درآمد. دو پیش نمونه دیگر پاییز همان سال تولید شدند که هر دو از پیش نمونه نخست بزرگ تر بودند. هواگرد سوم با ارابه فرود عریض تر، مسلح به دو مسلسل ثابت شلیک کننده به جلو ام گه ۱۷ و دو مسلسل ام گه ۱۵ شلیک کننده به عقب بود. این هواگرد همچنین می توانست یک دوربین و یک محفظه بمب برای چهار بمب ۵۰ کیلوگرمی حمل کند. [ ۱]
با موفقیت در پروارهای آزمایشی، وزارت هوانوردی سفارش پنج نمونه از مدل پیش تولید موسوم به ب فا ۱۴۱ - آ۰ داد. در این طرح طول و مساحت بال افزایش یافت و از یک موتور شعاعی ب ام و برامو ۳۲۳ با توان ۱۰۰۰ اسب بخار استفاده شد. [ ۱]
ارزیابی ها در مرکز آزمایش رشلین به صورت رضایت بخشی انجام گرفت اما در نهایت برنامه برای تولید انبوه ماه آوریل سال ۱۹۴۰ لغو گردید چرا که هواگرد به شکل رسمی کم توان دانسته شد. به هر صورت دلیل اصلی این تصمیم پیکربندی غیر معمول این هواگرد تلقی می شود. [ ۱]
پنج هواگرد پیش تولید دیگر با عنوان ب فا ۱۴۱ب - ۰ به شدت باز طراحی و با موتور شعاعی ب ام و ۸۰۱ تولید شدند. این طراحی دمی نامتقارن داشت تا میدان آتش تیربارچی دم بهبود یابد. این نمونه بسیار ضعیف تر از پیشینیان خود بود. [ ۱]
با وجود تحویل یک فروند ب فا ۱۴۱ب - ۰ به دانشکده شماره ۱ شناسایی در پاییز سال ۱۹۴۱ و طرح هایی برای تولیدات کافی برای تجهیز یک اسکادران به آن ها در جبهه شرقی، ادامه توسعه به تأخیر افتاد و در نهایت سال ۱۹۴۳ متوقف شد. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفوزارت هوانوردی رایش سال ۱۹۳۷ سفارشی برای یک هواگرد تک موتوره سه سرنشین شناسایی و دیده بانی برد کوتاه ارائه کرد. در این سفارش تأکید ویژه ای بر میدان دید همه طرفه خوب بود. شرکت های آرادو و فوکه - وولف نمونه های خود را بدین جهت طراحی کردند. هامبورگر فلوک تسویک باو، شرکت تابعه بلوم اونت فوس، رویکرد بدیعی به این مسئله داشت. طراحی غیر متعارف این شرکت دارای یک پیکربندی نامتقارن بود. این طرح از یک موتور شعاعی ب ام و ۱۳۲اِن با توان ۸۶۵ اسب بخار بهره می برد که در جلوی دم سازه[ یادداشت ۱] سمت چپ قرار داشت. اتاقک به شدت صیقل خورده خدمه بر روی بال راست بود. [ ۱]
ترجیح رسمی وزارت هوانوردی بر طراحی فوکه - وولف ( اف و ۱۸۹ ) قرار گرفت اما هامبورگر یک پیش نمونه با عنوان ها ۱۴۱–۰ به صورت خصوصی تولید کرد که برای نخستین بار روز ۲۵ فوریه سال ۱۹۳۸ به پرواز درآمد. دو پیش نمونه دیگر پاییز همان سال تولید شدند که هر دو از پیش نمونه نخست بزرگ تر بودند. هواگرد سوم با ارابه فرود عریض تر، مسلح به دو مسلسل ثابت شلیک کننده به جلو ام گه ۱۷ و دو مسلسل ام گه ۱۵ شلیک کننده به عقب بود. این هواگرد همچنین می توانست یک دوربین و یک محفظه بمب برای چهار بمب ۵۰ کیلوگرمی حمل کند. [ ۱]
با موفقیت در پروارهای آزمایشی، وزارت هوانوردی سفارش پنج نمونه از مدل پیش تولید موسوم به ب فا ۱۴۱ - آ۰ داد. در این طرح طول و مساحت بال افزایش یافت و از یک موتور شعاعی ب ام و برامو ۳۲۳ با توان ۱۰۰۰ اسب بخار استفاده شد. [ ۱]
ارزیابی ها در مرکز آزمایش رشلین به صورت رضایت بخشی انجام گرفت اما در نهایت برنامه برای تولید انبوه ماه آوریل سال ۱۹۴۰ لغو گردید چرا که هواگرد به شکل رسمی کم توان دانسته شد. به هر صورت دلیل اصلی این تصمیم پیکربندی غیر معمول این هواگرد تلقی می شود. [ ۱]
پنج هواگرد پیش تولید دیگر با عنوان ب فا ۱۴۱ب - ۰ به شدت باز طراحی و با موتور شعاعی ب ام و ۸۰۱ تولید شدند. این طراحی دمی نامتقارن داشت تا میدان آتش تیربارچی دم بهبود یابد. این نمونه بسیار ضعیف تر از پیشینیان خود بود. [ ۱]
با وجود تحویل یک فروند ب فا ۱۴۱ب - ۰ به دانشکده شماره ۱ شناسایی در پاییز سال ۱۹۴۱ و طرح هایی برای تولیدات کافی برای تجهیز یک اسکادران به آن ها در جبهه شرقی، ادامه توسعه به تأخیر افتاد و در نهایت سال ۱۹۴۳ متوقف شد. [ ۲]
wiki: بلوم اونت فوس ب فا ۱۴۱