بلوقیا. [ ب َ ] ( اِخ ) یکی از دو تن کسانی بود که طبق داستانها به محل دفن جسد سلیمان نبی رسیدند. و آن دیگری عفان بودکه چون خواست انگشتری سلیمان را از دست او برون کند، آتش گرفت و درگذشت و بلوقیا بازگشت. راجع به داستان بلوقیا رجوع به ترجمه بلعمی ( تاریخ بلعمی ) نسخه خطی ، ص 121 و نیز به مجمل التواریخ والقصص ص 435 شود.
