( بلوقة ) بلوقة. [ ب َل ْ لو ق َ / ب ُ ل ْ لو ق َ ] ( ع اِ ) بیابان و زمین نرم هموار، یا آنکه بجز درخت رخامی ، دیگر نرویاند، یا زمینی که هیچ نرویاند. ( منتهی الارب ). مفازه ، یا قطعه زمینی که هیچ نرویاند. ( از اقرب الموارد ).بلوق. || ( اِخ ) موضعی است به ناحیه بحرین بالای کاظمه و آن به زعم عربان مسکن جنیان است ، و آن را به لفظ جمع «بلائق » نیز آوردند. ( منتهی الارب ).
