بلوغت

لغت نامه دهخدا

بلوغت. [ ب ُ غ َ ] ( از ع ، اِ ) رسیدن به حد مردی. رسیدن کودک. ( از آنندراج ذیل بلوغ ). بلوغ : هم بدین سبب است که کودک الثغ چون به حد بلوغت رسید، فصیح گردد. ( ذخیره خوارزمشاهی ).
چون به ریش آمد وبلوغت شد
مردم آمیز و مهرجوی بود.
سعدی ( از آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس