بلو محمد

بِلّو، محمد (قرن ۱۳ق/ ۱۹م)
از رهبران و فرمانروایان مسلمان افریقا. وی فرزند عثمان دن فودیو بود و در سال ۱۲۳۲ق/۱۸۱۷ جانشین پدر در سوکوتو شد و در آن جا حکومت اسلامی را برپا داشت. در دوره زمامداری اش با سرکوب شورش های متعدد و تأسیس یک رشته قلاع نظامی پیرامون مرزهای مورد تهدید خود توانست سرحداتش را امنیت بخشد. پس از مدتی، این قلعه ها مراکز مقاصد اجتماعی مردم اطراف گردید و این ارتباط موجب گسترش تعالیم اسلامی در منطقه شد. بلّو توانست تعدادی از گروه های غیر مسلمان را با خود متحد ساخته و با قدرت اخلاقی و مهارت سیاسی، تمایلات آشوب گرانه را مهار کند. محمد بلو به دلیل وفاداری به رسم آزاداندیشی و آمادگی پذیرش اندیشه های نو در نوشته هایش، برجسته ترین پژوهشگر دوران نخست خلافت سوکوتو بود. او کوشید تا گرایش به حضرت مهدی (عج) و عقاید آخرالزمان را در جامعه نهادینه سازد و برخی اصول تصوف را رواج دهد. وی بیش تر از نود اثر به عربی دارد. توجه عمدۀ او در اثر معروفش رفع اشتباه مسئله ولایت، مفهوم ولایت و وظیفه ولّی است.