بلهرا

لغت نامه دهخدا

بلهرا. [ ب َل ْ ل َ هََ ] ( اِ ) ملک الملوک هند. بزرگترین سلاطین هند. و لیس تنقاد ملوک الهند لملک واحد، بل کل واحد ملک ببلاده. و بلهرا ملک الملوک بالهند. ( اخبار الصین و الهند ص 23 ). در هندی به معنی ملک الملوک و شاهنشاه. او حاکم مانکیر ( مالکهت ) و بزرگترین پادشاه هندبود. ( ابن حوقل ). به قول مسعودی بلهرا نام مؤسس دولت در شهر مذکور است و جانشینان او را بنام وی بازخواندند. ( فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به بلهرای شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس