بلندی گرای. [ ب ُ ل َ گ َ / گ ِ ]( نف مرکب ) بلندی گراینده. بلندگرای. آنکه گرایش و میلان او به بلندی و رفعت باشد. ( آنندراج ) : سری کز تو گردد بلندی گرای به افکندن کس نافتد ز پای.
نظامی.
|| کجی چیزهای بلند و مرتفع. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به بلندگرای شود.
فرهنگ فارسی
( اسم ) کسی که میل بعظمت و رفعت میکند بلند پرواز . بلندی گراینده . بلند گرای . آنکه گرایش او به بلندی و رفعت باشد . یا کجی چیزهای بلند و مرتفع .