بلندی های بادگیر

این رمان یکی از آثار عجیب و شورانگیز ادبیات انگلیس است. امیلی برونته به همراه دو خواهرش، که آن ها نیز نویسنده اند، در ناحیه ای غمزده و وحشی زیسته است زیرامسئولیت های کلیسایی پدر آن ها را مجبور به اقامت در این ناحیه می کرد. یگانه برادرش به دوردست رفته و آن­جا به یک زندگی بی هویت تن در داده بود. بنابراین، امیلی با زندگی آشنایی چندانی نداشت و تنها وجه دردآور و مصیبت بار آن را دریافت. حس عمیق پیوند با طبیعت، که در چشم او همان زمین بایر بود، به او اخلاقی قهرمانی آموخت و به وی امکان داد تا زندگی خود را بپذیرد و از آن لذت ببرد؛ بی آنکه شادی­ های دیگری به جز آنچه از ذهن خویش بیرون می کشید او را دلگرم کند. این رمان اثر زن جوانی است که صرفاً از وجود خویش الهام می گرفت. این رمان به دلیل نمایش ظلم ذهنی و جسمی از جمله آزار خانگی و چالش هایش با اخلاق ویکتوریایی و ارزش های مذهبی و اجتماعی بحث برانگیز بود.
داستان رمان از زبان خدمتکاری مسن که خدمتگزار میهمان جوان عمارتی پرماجراست بیان میشود. . .
داستان عشقی نافرجام داستان لجاجت و خباثت داستان کینه و انتقام محوریت داستان اصلی بر روی دو خانواده با اصل و نسب میچرخد و عشقی که میان اشرف زاده ای اصیل با یتیمی بی سروپاست اما داستان به همین جا ختم نمیشود و. . .
بلندی­ های بادگیر توسط ناشر توماس نیوبی به همراه اگنس گری اثر آن برونته قبل از موفقیت رمان جین ایر خواهرشان شارلوت برونته پذیرفته شد، اما بعداً منتشر شدند. پس از مرگ امیلی، شارلوت ویرایش دوم بلندیهای بادگیر را ویرایش کرد که در سال ۱۸۵۰منتشر شد.