بلندی ده

لغت نامه دهخدا

بلندی ده. [ ب ُ ل َ دِه ْ ] ( نف مرکب ) بلندی دهنده. بالابرنده :
بلندی ده آسمان بلند
گشاینده دیده هوشمند.

نظامی.

بلندی دهنده . بالا برنده .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید