بلندگرای. [ ب ُ ل َ گ َ / گ ِ ] ( نف مرکب ) بلندگراینده. کنایه از کسی است که میل عظمت و بزرگی کند. ( برهان ) ( آنندراج ). بزرگی خواه. بلندپرواز. و رجوع به بلندی گرای شود.
فرهنگ فارسی
بلندپرواز، کسی که خواستاربزرگی وعظمت باشد ( اسم ) کسی که میل بعظمت و رفعت میکند بلند پرواز .
فرهنگ عمید
۱. کسی که خواستار بزرگی و عظمت است، بلندپرواز. ۲. کسی که بیش از مقام و مرتبه اش خودنمایی و خودستایی می کند.
