مرغی است دلم بلندپرواز
اما ز قضاش دام روزی است.
خاقانی.
چه نیکبخت کسانی که اهل شیرازندکه زیر بال همای بلندپروازند.
سعدی.
کجا به صید ملخ همتت فرود آیدبدین صفت که تو باز بلندپروازی.
سعدی.
باز بلندپرواز ایزد متعال. ( حبیب السیر چ تهران ج 3 ج 4 ص 322 ).قَلَولی ̍؛ مرغ بلندپرواز. ( منتهی الارب ). || دورپرواز. که مدت طولانی تواند پرید. که قدرت پرواز طولانی دارد. || مایل به رفعت و عظمت. ( ناظم الاطباء ). آنکه آرزوی ترقی بسیار دارد. ( فرهنگ فارسی معین ). || لافزن. ( ناظم الاطباء ). خودستا. ( فرهنگ فارسی معین ).