بلند و پست

لغت نامه دهخدا

بلند و پست. [ ب ُ ل َ دُ پ َ ] ( ترکیب عطفی ) فوق و تحت. ( آنندراج ). بالا و پایین. ( ناظم الاطباء ). || بالای کوه و پایین دره. ( ناظم الاطباء ). || آسمان و زمین. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || غنی و فقیر. ( از هفت قلزم ).
- بلندوپست دیده ؛ کارآزموده. کسی که روز نیک و بد هر دو را دیده باشد. ( ناظم الاطباء ). مجرب.

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - بالا و پایین . ۲ - آسمان و زمین . ۳ - بالای کوه و پایین دره .

پیشنهاد کاربران

بپرس