بلند همتی

[ویکی اهل البیت] بدون تردید همت بلند یکی از نشانه‎های روح بزرگ آدمی است. برنامه‎های اسلامی، انسان‎ها را تشویق می‎کند که روح بلند داشته و خود را محدود به امور پست نکنند.
همت در لغت از ریشه‎ی «همّ» به معنای عزم قویاست. راغب همت را غم و اندوهی دانسته که انسان را ذوب و ضعیف می‎کند و در اصطلاح علوّ همت عبارت است از سعی و کوشش در تحصیل سعادت و کمال و طلب کردن کارهای بزرگ و عالی، بدون در نظر گرفتن سود و زیان دنیا، به ‎طوری که به سبب دست یافتن به منافع دنیوی شادمان نشود و از فقدان آن اندوهگین نگردد بلکه در طریق طلب از مرگ و کشته‎شدن و مانند آن‎ها باک نداشته باشد. حضرت علی علیه السلام می‎فرماید: بهترین همت‎ها، بلندترین آن‎ها است.ضد آن دون ‎همتی است؛ به معنای پستی طبع و قصور همت از طلب کارهای بزرگ و قناعت نمودن به اعمال جزئی که این صفت خبیثه نتیجه کم‎دلی و ضعف نفس است.
نشانه بلند‎همتی را می‎توان در رفتارهای شخص پیدا کرد و نشانه­های آن را می­توان در موارد زیر برشمرد:
ایمان یک شخص گواهی است بر همت بلند او چنانچه از امام علی علیه السلام نقل شده است: بلند همّتی از ایمان است.
انفاق، از سه جهت باعث تکامل فردی و رشد آدمی است:
امام علی علیه السلام می‎فرمایند: «بذل و بخشش آدمی نشانه بلندهمتی اوست».
شخصی که دارای همت بلند است، در امور خود تمام دقت را به کار می‎برد و سعی بر آن دارد که کار را به نحو احسن به پایان برساند. حضرت علی علیه السلام می‎فرماید: «کردار زیبا خبر از بلندی همت می‎دهد».