بلندمحل. [ ب ُ ل َ م َ ح َ/ ح َل ل ] ( ص مرکب ) دارای جا و مقام و درجه و وضع بلند. ( ناظم الاطباء ). بلندمرتبه. بلندمکان : زهی ز خدمت تو آسمان بلندمحل زهی ز سایه تو آفتاب روی شناس.
کمال اسماعیل ( از آنندراج ).
فرهنگ فارسی
( صفت ) بلند مرتبه بلند مکان دارای جاه و مقام و درجه و وضع بلند .
