بلند بینی

لغت نامه دهخدا

بلندبینی. [ ب ُ ل َ ] ( حامص مرکب ) حالت بلندبین. همت بزرگ داشتن. بلندهمت بودن. رجوع به بلندبین شود.

کسی که دارای بینی بلند باشد .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید