بلقندر

لغت نامه دهخدا

بلقندر. [ ب َ ق َ دَ ] ( اِ ) دشنام و قدح. ( از برهان ) ( از آنندراج ) ( هفت قلزم ). بلغندر. و رجوع به بلغندر شود.
بلقندر. [ ب ُ ق َ دَ ] ( اِ، ص ) ملحد و بی دیانت. ( برهان ) ( آنندراج ) ( هفت قلزم ). بلقدر. و رجوع به بلقدر شود :
بزر و مال مردمان اندر
هست بر اعتقاد بلقندر.
خلاق المعانی.

پیشنهاد کاربران

بپرس