بلفضول. [ ب ُ ف ُ ] ( اِ مرکب ) ( از:بل + فضول ) بوالفضول. ابوالفضول. صاحب فضل بسیار. بسیار فضول. پرفضول. ( فرهنگ فارسی معین ) : بلفضولی سؤال کرد از وی چیست این خانه شش بدست و سه پا.
سنائی.
اندرین دهر بلفضولی چند از بر دو فذلک ترفند.
سنائی.
فرهنگ فارسی
( صفت ) صاحب فضل بسیار بسیار فضول پر فضول .
فرهنگ عمید
۱. بسیارفضول. ۲. بسیارگو. ۳. بیهوده گو. = بُل۲ bol