بلغین

لغت نامه دهخدا

بلغین. [ ب ِ ل َ/ ب ُ ل َ ] ( ع اِ ) بلا و سختی و داهیه ، و از آن جمله است قول عایشه به امیرالمؤمنین علی ( ع ): بلغت منا بلغین. و اعراب آن گاهی بر نون ظاهر میشود و گاهی بر یاء. ( منتهی الارب ) ( از ذیل اقرب الموارد از لسان ).
- بلغ به البلغین ؛ در ناسزاگویی و آزار او به نهایت رسید. ( از ذیل اقرب الموارد از لسان ).

پیشنهاد کاربران

بپرس