بلغندر

لغت نامه دهخدا

بلغندر. [ ب َ غ َ دَ ] ( ص ) کلمه ایست که در مدح و ثنا و هم در دشنام استعمال می کنند. ( از برهان ) ( ناظم الاطباء ).

بلغندر. [ ب ُ غ َ دَ ] ( ص ) بی قید و بی دیانت. ( برهان ) ( آنندراج ) :
بر زرو سیم مردمان اندر
هست بر اعتقاد بلغندر.

کمال اسماعیل ( از آنندراج ).

|| ( اِ ) نام ملحدی است. ( آنندراج ).

بلغندر. [ ب ُ غ ُ دَ ] ( ص ) بسیار مبرم ، چه غندر به معنی مبرم و اصرارکننده است. ( آنندراج ). || تن پرور و فربه. ( آنندراج ).

(بَ غَ دَ ) (ص . اِ. ) ۱ - بی قید، بی بند و بار. ۲ - بی دین . ۳ - تن پرور.

۱. بی قید، بی بندوبار.
۲. تن پرور.
۳. بی دین: به زر و مال مردمان اندر / هست بر اعتقاد بلغندر (کمال الدین اسماعیل: لغت نامه: بلغندر ).

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید