بلعنده

/bal~ande/

لغت نامه دهخدا

بلعنده. [ ب َ ع َ دَ / دِ ] ( نف ) آنکه غذا در حلق فروکند. به حلق فروبرنده. ( فرهنگ فارسی معین ).

( اسم ) آنکه آنکه غذا در حلق فرو کند بحلق فرو برنده .

هَلمِنا

در پارسی " اوبارنده " از بن اوباریدن