لغت نامه دهخدا
دانشنامه آزاد فارسی
بَلْشَصَّر (Belshazzar)
(به معنای بعل، شاه را حمایت می کند) در عهد عتیق، آخرین شاه بابِل و پسر نبوکدنصّر. در ضیافتی، مشهور به ضیافت بلشصّر، دست غیبی بر دیوار چیزی نوشت که دانیال آن را به سقوط بابل و مرگ بلشصر تعبیر کرد.
(به معنای بعل، شاه را حمایت می کند) در عهد عتیق، آخرین شاه بابِل و پسر نبوکدنصّر. در ضیافتی، مشهور به ضیافت بلشصّر، دست غیبی بر دیوار چیزی نوشت که دانیال آن را به سقوط بابل و مرگ بلشصر تعبیر کرد.
wikijoo: بلشصر
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید