بِلِر، تونی (۱۹۵۳)(Blair, Tony)
بِلِر، تونی
بِلِر، تونی
(نام اصلی: آنتونی چارلز لینتون) سیاستمدار انگلیسی، متولد ادینبورگاسکاتلند، از ۱۹۹۴ رهبر حزب کارگر و از ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۷ نخست وزیر انگلستان. بلر که به شیوۀ جان اسمیت، از نخست وزیران پیشین انگلستان، میانه رو بود، در ژوئیۀ ۱۹۹۴ در نخستین انتخابات کاملاً دموکراتیک درون حزبی با اکثریتی چشمگیر در مقام جوان ترین رهبر حزب کارگر انتخاب شد. در ۱۹۹۵، منشور جدید حزب کارگر را، مبنی بر دور کردن این حزب از مبنای سوسیالیستی سنّتی خود و ترویج ارزش های بازار اجتماعی، به اعضای این حزب قبولاند. بلر و حزب کارگر در انتخابات سراسری ۱۹۹۷ با احراز اکثریتی متشکل از ۱۷۹ کرسی پارلمان پیروزی قاطع و غیرمنتظره ای به دست آوردند. او در نخستین سال نخست وزیری اش به سبب ابتکارات مهمی چون واگذاری قدرت به اسکاتلند و ویلز و عقد موافقت نامۀ صلح با ایرلند شمالی محبوبیت بالایی نزد مردم داشت. بلر در دانشکده فِتیس و دانشگاه آکسفورد تحصیل کرد. در ۱۹۷۶ به عضویت کانون وکلای انگلستان درآمد و، پیش از ورود به مجلس عوام در ۱۹۸۳ در مقام نمایندۀ حوزۀ انتخابیۀ دارِم در سجفیلد، مدتی به کار وکالت مشغول بود. در ۱۹۸۸ به عضویت کابینۀ اقلیت حزب کارگر برگزیده شد و نظارت بر فعالیت های وزارت انرژی برعهدۀ او بود. از ۱۹۹۱ در کابینۀ اقلیت مسئول نظارت بر امر اشتغال، و از ۱۹۹۲ مسئول نظارت بر وزارت کشور بود. بلر، مانند جان اسمیت، با هیچ دستۀ خاصی در درون حزب کارگر متحد نشد و، با فرق گذاشتن میان سوسیالیسم آکادمیک و اخلاقی، توانست نظر مساعد بیشتر دسته های درون این حزب، جز چپ گرایان افراطی، را جلب کند. از آثار اوست: بریتانیای نو: دیدگاه من دربارۀ کشوری جوان (۱۹۹۶). وی به دنبال جنگ عراق و اعتراضات مردم انگلیس در ۲۰۰۷ ناچار به کناره گیری از قدرت شد.
بِلِر، تونی
بِلِر، تونی
(نام اصلی: آنتونی چارلز لینتون) سیاستمدار انگلیسی، متولد ادینبورگاسکاتلند، از ۱۹۹۴ رهبر حزب کارگر و از ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۷ نخست وزیر انگلستان. بلر که به شیوۀ جان اسمیت، از نخست وزیران پیشین انگلستان، میانه رو بود، در ژوئیۀ ۱۹۹۴ در نخستین انتخابات کاملاً دموکراتیک درون حزبی با اکثریتی چشمگیر در مقام جوان ترین رهبر حزب کارگر انتخاب شد. در ۱۹۹۵، منشور جدید حزب کارگر را، مبنی بر دور کردن این حزب از مبنای سوسیالیستی سنّتی خود و ترویج ارزش های بازار اجتماعی، به اعضای این حزب قبولاند. بلر و حزب کارگر در انتخابات سراسری ۱۹۹۷ با احراز اکثریتی متشکل از ۱۷۹ کرسی پارلمان پیروزی قاطع و غیرمنتظره ای به دست آوردند. او در نخستین سال نخست وزیری اش به سبب ابتکارات مهمی چون واگذاری قدرت به اسکاتلند و ویلز و عقد موافقت نامۀ صلح با ایرلند شمالی محبوبیت بالایی نزد مردم داشت. بلر در دانشکده فِتیس و دانشگاه آکسفورد تحصیل کرد. در ۱۹۷۶ به عضویت کانون وکلای انگلستان درآمد و، پیش از ورود به مجلس عوام در ۱۹۸۳ در مقام نمایندۀ حوزۀ انتخابیۀ دارِم در سجفیلد، مدتی به کار وکالت مشغول بود. در ۱۹۸۸ به عضویت کابینۀ اقلیت حزب کارگر برگزیده شد و نظارت بر فعالیت های وزارت انرژی برعهدۀ او بود. از ۱۹۹۱ در کابینۀ اقلیت مسئول نظارت بر امر اشتغال، و از ۱۹۹۲ مسئول نظارت بر وزارت کشور بود. بلر، مانند جان اسمیت، با هیچ دستۀ خاصی در درون حزب کارگر متحد نشد و، با فرق گذاشتن میان سوسیالیسم آکادمیک و اخلاقی، توانست نظر مساعد بیشتر دسته های درون این حزب، جز چپ گرایان افراطی، را جلب کند. از آثار اوست: بریتانیای نو: دیدگاه من دربارۀ کشوری جوان (۱۹۹۶). وی به دنبال جنگ عراق و اعتراضات مردم انگلیس در ۲۰۰۷ ناچار به کناره گیری از قدرت شد.
wikijoo: بلر،_تونی_(۱۹۵۳)