[ویکی نور] «ابوالعباس احمد بن محمد بن یحیی بلدی» معروف به ابن ثلاج، از علمای قرن چهارم هجری، در بلد (بلط)، از شهرهای مجاور موصل، عراق دیده به جهان گشود.
سال تولد و نیز سال وفات او به درستی معلوم نیست. تنها همین قدر می دانیم که وی تا سال 368ق مسلماً زنده بوده است، چرا که وی کتاب «تدبیر الحبالی و الأطفال» را برای وزیر دستگاه فاطمی، یعقوب بن یوسف، تألیف نموده و در آن کتاب از این وزیر با لقب وزیر اجل یاد می کند و این لقب، عنوانی است که در سال 368ق از سوی العزیز بالله فاطمی به این وزیر اعطاء شد.
وی از مشاهیر پزشکان در روزگار خود بود و نیز از برترین شاگردان طبیب مشهور، أحمد بن ابی الأشعث به شمار می رفت و سالیان درازی را نزد او به شاگردی پرداخت و فنون طب را از او آموخت. با این همه از اساتید او کسی را به غیر از أحمد بن ابی الأشعث نمی شناسیم. به هر حال او تا سال 353ق به تعلیم و آموزش پزشکی مشغول بود و از آن سال به بعد، خود از جمله مشاهیر در این رشته به شمار می آمد.
وی پس از کسب مهارت های لازم به مصر رفت و از جمله ملازمان وزیر ابوالفرج یعقوب بن یوسف معروف به ابن کلس شد، به گونه ای که کتاب حاضر را برای او به نگارش درآورد.
ابن اصیبعه تنها اثری را که برای او ذکر می کند کتاب «تدبیر الحبالی و الأطفال و الصبیان و حفظ صحتهم و مداواة الأمراض العارضة لهم» است. ما نیز در کتب تراجم کتاب دیگری از او نیافتیم. با این حال بسیار بعید به نظر می رسد که طبیبی صاحب نطر و کار آزموده آن هم پس از کسب تجربه در طی سالیان دراز دست به تألیف کتاب دیگری نزده باشد.
آنچه این حدس را تقویت می کند، وعده های مؤلف برای نوشتن آثاری دیگر در طب است. مثلاً در باب پنجاه و هشتم از مقاله سوم این کتاب که در مورد جدری و حمیقاء (آبله و آبله مرغان) است، به خواننده کتاب وعده می دهد که تفصیل مطالب در این باره را در نگاشته ای مستقل بنگارد.
سال تولد و نیز سال وفات او به درستی معلوم نیست. تنها همین قدر می دانیم که وی تا سال 368ق مسلماً زنده بوده است، چرا که وی کتاب «تدبیر الحبالی و الأطفال» را برای وزیر دستگاه فاطمی، یعقوب بن یوسف، تألیف نموده و در آن کتاب از این وزیر با لقب وزیر اجل یاد می کند و این لقب، عنوانی است که در سال 368ق از سوی العزیز بالله فاطمی به این وزیر اعطاء شد.
وی از مشاهیر پزشکان در روزگار خود بود و نیز از برترین شاگردان طبیب مشهور، أحمد بن ابی الأشعث به شمار می رفت و سالیان درازی را نزد او به شاگردی پرداخت و فنون طب را از او آموخت. با این همه از اساتید او کسی را به غیر از أحمد بن ابی الأشعث نمی شناسیم. به هر حال او تا سال 353ق به تعلیم و آموزش پزشکی مشغول بود و از آن سال به بعد، خود از جمله مشاهیر در این رشته به شمار می آمد.
وی پس از کسب مهارت های لازم به مصر رفت و از جمله ملازمان وزیر ابوالفرج یعقوب بن یوسف معروف به ابن کلس شد، به گونه ای که کتاب حاضر را برای او به نگارش درآورد.
ابن اصیبعه تنها اثری را که برای او ذکر می کند کتاب «تدبیر الحبالی و الأطفال و الصبیان و حفظ صحتهم و مداواة الأمراض العارضة لهم» است. ما نیز در کتب تراجم کتاب دیگری از او نیافتیم. با این حال بسیار بعید به نظر می رسد که طبیبی صاحب نطر و کار آزموده آن هم پس از کسب تجربه در طی سالیان دراز دست به تألیف کتاب دیگری نزده باشد.
آنچه این حدس را تقویت می کند، وعده های مؤلف برای نوشتن آثاری دیگر در طب است. مثلاً در باب پنجاه و هشتم از مقاله سوم این کتاب که در مورد جدری و حمیقاء (آبله و آبله مرغان) است، به خواننده کتاب وعده می دهد که تفصیل مطالب در این باره را در نگاشته ای مستقل بنگارد.
wikinoor: بلدی،_احمد_بن_محمد