[ویکی فقه] بلدح فخ سرزمینی در غرب مکه و مکان فرود آمدن پیامبر در صلح حدیبیه می باشد.
بلدح نام وادی ای در غرب مکه در مسیر مکه به تنعیم است. این منطقه میان وادی فخ، محل شهادت حسین بن علی بن حسن مثنی از نوادگان امام حسن در ۱۶۹ق. در شش میلی (کمتر از ۱۲کیلومتر) مکه و حدیبیه، محل پیمان حدیبیه میان پیامبر و قریش به سال ششم ق. در حدود ۲۰ کیلومتری مکه قرار دارد. با توجه به این که امروز قسمت های گوناگون فخ به نام های گوناگون مشهور است، باید بلدح را میان زاهر یعنی قسمت میانی فخ، و حدیبیه دانست. دره ملحة العراب را از دره های این وادی شمرده اند. از بلدح به عنوان بخشی از سرزمین بنی فزاره از تیره های بنی غطفان یاد شده است.
ماجرای نزول پیامبر در بلدح فخ
در سال ششم ق. رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلّم برای انجام اعمال حج تمتع همراه با هزاران تن از مسلمانان و با شماری بسیار از چهارپایان که برای قربانی با گردنبند مشخص شده بودند، به سوی مکه حرکت کرد. قریش برای پیشگیری از ورود پیامبر، دویست سوار را به فرماندهی خالد بن ولید یا عکرمة بن ابی جهل همراه با شماری زن و فرزند به سرزمین بلدح گسیل داشت و همه چاه های آن جا را تصرف کرد. از این رو، پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم ناچار شد در پایین بلدح که به حدیبیه مشهور است، توقف نماید؛ پستی زمین های بلدح و سرازیر شدن آب دره های پیرامون همچون افاعیه و تین که از کوه های پیرامون مسجدالحرام سرچشمه می گیرند، این وادی را به منطقه ای سرسبز با چشمه های فراوان تبدیل کرده بود. بر پایه گزارشی، معاویة بن ابی سفیان ۱۰ چشمه در مکه و پیرامون آن جاری کرد که در پیرامون آن ها باغ هایی ایجاد شد. در وادی بلدح نیز باغ هایی با نام بلدح و ابن العاص ( سعید بن عمرو بن سعید بن العاص ) ایجاد شد. همچنین معاویه چشمه هایی در بلدح ایجاد کرد.
منابع مقاله
اخبار مکه: الازرقی (م. ۲۴۸ق.) ، به کوشش رشدی الصالح، مکه، مکتبة الثقافه، ۱۴۱۵ق؛الاستیعاب: ابن عبدالبر (م. ۴۶۳ق.) ، به کوشش البجاوی، بیروت، دار الجیل، ۱۴۱۲ق؛اسد الغابه: ابن اثیر (م. ۶۳۰ق.) ، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۹ق؛امتاع الاسماع: المقریزی (م. ۸۴۵ق.) ، به کوشش محمد عبدالحمید، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۲۰ق؛تاریخ ابن خلدون: ابن خلدون (م. ۸۰۸ق.) ، به کوشش خلیل شحاده، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۸ق؛دلائل النبوه: البیهقی (م. ۴۵۸ق.) ، به کوشش عبدالمعطی، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۰۵ق؛سبل الهدی: محمد بن یوسف الصالحی (م. ۹۴۲ق.) ، به کوشش عادل احمد و علی محمد، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۴ق؛عیون الاثر: ابن سید الناس (م. ۷۳۴ق.) ، بیروت، دار القلم، ۱۴۱۴ق؛فخری: ابن الطقطقی (م. ۷۰۹ق.) ، به کوشش عبدالقادر، بیروت، دار القلم، ۱۴۱۸ق؛فرهنگ اعلام جغرافیایی و تاریخی در حدیث و سیره نبوی: محمد محمد حسن شراب، ترجمه: شیخی، تهران، مشعر، ۱۳۸۶ش؛ مراصد الاطلاع: صفی الدین عبدالمؤمن بغدادی (م. ۷۳۹ق.) ، بیروت، دار الجیل، ۱۴۱۲ق؛المعارف: ابن قتیبه (م. ۲۷۶ق.) ، به کوشش ثروت عکاشه، قم، الرضی، ۱۳۷۳ش؛معجم البلدان: یاقوت الحموی (م. ۶۲۶ق.) ، بیروت، دار صادر، ۱۹۹۵م؛معجم ما استعجم: عبدالله البکری (م. ۴۸۷ق.) ، به کوشش السقاء، بیروت، عالم الکتب، ۱۴۰۳ق؛مقاتل الطالبیین: ابوالفرج الاصفهانی (م. ۳۵۶ق.) ، به کوشش سید احمد صقر، بیروت، دار المعرفه؛میقات حج (فصلنامه): تهران، حوزه نمایندگی ولی فقیه در امور حج و زیارت؛نهایة الارب: احمد بن عبدالوهاب النویری (م. ۷۳۳ق.) ، قاهره، دار الکتب و الوثائق، ۱۴۲۳ق.
بلدح نام وادی ای در غرب مکه در مسیر مکه به تنعیم است. این منطقه میان وادی فخ، محل شهادت حسین بن علی بن حسن مثنی از نوادگان امام حسن در ۱۶۹ق. در شش میلی (کمتر از ۱۲کیلومتر) مکه و حدیبیه، محل پیمان حدیبیه میان پیامبر و قریش به سال ششم ق. در حدود ۲۰ کیلومتری مکه قرار دارد. با توجه به این که امروز قسمت های گوناگون فخ به نام های گوناگون مشهور است، باید بلدح را میان زاهر یعنی قسمت میانی فخ، و حدیبیه دانست. دره ملحة العراب را از دره های این وادی شمرده اند. از بلدح به عنوان بخشی از سرزمین بنی فزاره از تیره های بنی غطفان یاد شده است.
ماجرای نزول پیامبر در بلدح فخ
در سال ششم ق. رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلّم برای انجام اعمال حج تمتع همراه با هزاران تن از مسلمانان و با شماری بسیار از چهارپایان که برای قربانی با گردنبند مشخص شده بودند، به سوی مکه حرکت کرد. قریش برای پیشگیری از ورود پیامبر، دویست سوار را به فرماندهی خالد بن ولید یا عکرمة بن ابی جهل همراه با شماری زن و فرزند به سرزمین بلدح گسیل داشت و همه چاه های آن جا را تصرف کرد. از این رو، پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم ناچار شد در پایین بلدح که به حدیبیه مشهور است، توقف نماید؛ پستی زمین های بلدح و سرازیر شدن آب دره های پیرامون همچون افاعیه و تین که از کوه های پیرامون مسجدالحرام سرچشمه می گیرند، این وادی را به منطقه ای سرسبز با چشمه های فراوان تبدیل کرده بود. بر پایه گزارشی، معاویة بن ابی سفیان ۱۰ چشمه در مکه و پیرامون آن جاری کرد که در پیرامون آن ها باغ هایی ایجاد شد. در وادی بلدح نیز باغ هایی با نام بلدح و ابن العاص ( سعید بن عمرو بن سعید بن العاص ) ایجاد شد. همچنین معاویه چشمه هایی در بلدح ایجاد کرد.
منابع مقاله
اخبار مکه: الازرقی (م. ۲۴۸ق.) ، به کوشش رشدی الصالح، مکه، مکتبة الثقافه، ۱۴۱۵ق؛الاستیعاب: ابن عبدالبر (م. ۴۶۳ق.) ، به کوشش البجاوی، بیروت، دار الجیل، ۱۴۱۲ق؛اسد الغابه: ابن اثیر (م. ۶۳۰ق.) ، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۹ق؛امتاع الاسماع: المقریزی (م. ۸۴۵ق.) ، به کوشش محمد عبدالحمید، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۲۰ق؛تاریخ ابن خلدون: ابن خلدون (م. ۸۰۸ق.) ، به کوشش خلیل شحاده، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۸ق؛دلائل النبوه: البیهقی (م. ۴۵۸ق.) ، به کوشش عبدالمعطی، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۰۵ق؛سبل الهدی: محمد بن یوسف الصالحی (م. ۹۴۲ق.) ، به کوشش عادل احمد و علی محمد، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۴ق؛عیون الاثر: ابن سید الناس (م. ۷۳۴ق.) ، بیروت، دار القلم، ۱۴۱۴ق؛فخری: ابن الطقطقی (م. ۷۰۹ق.) ، به کوشش عبدالقادر، بیروت، دار القلم، ۱۴۱۸ق؛فرهنگ اعلام جغرافیایی و تاریخی در حدیث و سیره نبوی: محمد محمد حسن شراب، ترجمه: شیخی، تهران، مشعر، ۱۳۸۶ش؛ مراصد الاطلاع: صفی الدین عبدالمؤمن بغدادی (م. ۷۳۹ق.) ، بیروت، دار الجیل، ۱۴۱۲ق؛المعارف: ابن قتیبه (م. ۲۷۶ق.) ، به کوشش ثروت عکاشه، قم، الرضی، ۱۳۷۳ش؛معجم البلدان: یاقوت الحموی (م. ۶۲۶ق.) ، بیروت، دار صادر، ۱۹۹۵م؛معجم ما استعجم: عبدالله البکری (م. ۴۸۷ق.) ، به کوشش السقاء، بیروت، عالم الکتب، ۱۴۰۳ق؛مقاتل الطالبیین: ابوالفرج الاصفهانی (م. ۳۵۶ق.) ، به کوشش سید احمد صقر، بیروت، دار المعرفه؛میقات حج (فصلنامه): تهران، حوزه نمایندگی ولی فقیه در امور حج و زیارت؛نهایة الارب: احمد بن عبدالوهاب النویری (م. ۷۳۳ق.) ، قاهره، دار الکتب و الوثائق، ۱۴۲۳ق.
wikifeqh: بلدح_فخ
[ویکی حج] بَلدَح فخ وادی ای در غرب مکه در مسیر مکه به تنعیم و مکان فرود آمدن پیامبر(ص) در صلح حدیبیه می باشد. بخش پایینی فخ بین زاهر و حدیبیه را «بلدح» مى نامند.
در سال ششم هجرت که پیامبر(ص) برای انجام حج تمتع با عده ای از مسلمانان راهی مکه شد قریش با گرفتن چاه های منطقه مانع عبور پیامبر شد و حضرت همراه یاران خود در پایین این منطقه به نام حدیبیه توقف کردند.
این منطقه به دلیل پستی و سرازیر شدن آب از دره های اطراف که از کوه های مسجدالحرام سرچشمه می گیرند تبدیل به منطقه ای سرسبز و دارای چشمه های فراوان شد.
در سال ششم هجرت که پیامبر(ص) برای انجام حج تمتع با عده ای از مسلمانان راهی مکه شد قریش با گرفتن چاه های منطقه مانع عبور پیامبر شد و حضرت همراه یاران خود در پایین این منطقه به نام حدیبیه توقف کردند.
این منطقه به دلیل پستی و سرازیر شدن آب از دره های اطراف که از کوه های مسجدالحرام سرچشمه می گیرند تبدیل به منطقه ای سرسبز و دارای چشمه های فراوان شد.
wikihaj: بلدح_فخ