بلدالامین

[ویکی اهل البیت] شیخ تقی الدین ابراهیم کفعمی.
او در بلدالامین به موضوعاتی همچون ادعیه و اوراد و زیارات و اعمال سنه پرداخته است.
مؤلف در ابتدای کتاب، آدابی از جمله آداب نماز و کفن و دفن میت و... را بیان کرده، سپس آداب نمازهای یومیه و تعقیبات نماز را برشمرده است.
ادعیه اوقات مختصه و ادعیه ایام هفته عنوان های بعدی کتاب است. کفعمی در این قسمت برای هر روز از ایام هفته چندین دعا و حِرز آورده است.
پس از ایام هفته، شروع به ذکر اعمال و ادعیه ماه های سال کرده و ابتدای آن را ماه شریف رجب قرار داده است. کفعمی زیارات متعددی برای پیامبر صلی الله علیه و آله و ائمه علیهم السلام ذکر کرده و زیارات ایام مخصوصه را با آداب آن مانند غسل زیارت و... آورده است.
در پایان نیز مناجات های ائمه و ادعیه وارده در مناسبت های گوناگون مانند دعای کمیل، دعای جوشن کبیر، دعای جوشن صغیر، دعای فرج، دعای توسل و... را ذکر نموده. حسن ختام کتاب شریف البلد الامین دعای «الأسماء الحسنی»، مروی از پیامبر صلی الله علیه و آله و دعای تهلیل قرآن است.
کتاب البلدالأمین یک بار توسط سید محمدباقر زواری اصفهانی و یک بار توسط مولا محمدحسین بن شاه محمد ترجمه شده است. البته چون هر دو ترجمه در عهد صفویه بوده بعضی از صاحبان تراجم احتمال داده اند که هر دو ترجمه یکی باشد و اشتباهاً به دو نفر نسبت داده شده باشد.
جای بسی تأسف است که در چاپ کنونی کتاب البلدالأمین بسیاری از نکات مهم رعایت نشده، از جمله:

[ویکی فقه] بلد الامین از نام های قرآنی مکه و گویای امنیت آن است.
بلد الامین ترکیبی وصفی و مرکب از دو واژه «بلد» و «امین» است. «بلد» که جمع آن «بلدان» است، بر شهر و سرزمین به اعتبار محدود بودنش از چند طرف و نیز آباد و مسکونی بودنش اطلاق می شود. «امین» از ریشه «امن» ضد «خوف» و به معنای آرامش و یا آمن یعنی دارای امنیت و «بلد الامین» به معنای شهر دارای امنیت و آرامش و فاقد ترس و وحشت است. نیز می تواند به معنای مفعولی یعنی مامون باشد. در این حال، «بلد الامین» تعبیری مجازی و مقصود از آن، ساکنان دارای امنیت است. تعبیر یاد شده از نام ها و ویژگی های شهر مکه ست. برخی «البلد» را به سبب «ال» عهد ، به تنهایی نام شهر مکه دانسته اند. از کاربرد ترکیب «بلد الامین» پیش از اسلام آگاهی چندان در دست نیست. تنها از برخی اشعار منسوب به سال های آغازین بعثت پیامبر -صلی الله علیه وآله -: «اخرجتنی من بطن مکة آمنا» می توان فهمید دست کم در دوره ای نزدیک به ظهور اسلام ، مردم مکه آن را شهری امن می دانستند. نخستین آگاهی ما از کاربرد تعبیر «بلد الامین» به آیه ۳ تین برمی گردد که در سال های آغازین بعثت نازل شده و خداوند به آن قسم خورده است: (وهذا البلد الامین). در آیاتی دیگر که پس از این نازل شده اند، عباراتی به همین مفاد اشاره دارند: (واذ قال ابراهیم رب اجعل هذا بلدا آمنا وارزق اهله من الثمرات من آمن منهم بالله والیوم الآخر) ؛ (واذ قال ابراهیم رب اجعل هذا البلد آمنا) ؛ (اولم نمکن لهم حرما آمنا یجبی الیه ثمرات کل شی ء رزقا من لدنا) ؛ (اولم یروا انا جعلنا حرما آمنا و یتخطف الناس من حولهم).
← بلد الامین تعبیری رایج پیش از هجرت
برخی روایت ها هماهنگ با آیات قرآن، امنیت مکه را نتیجه دعای ابراهیم -علیه السلام -دانسته اند و برخی دیگر، امنیت آن را از آغاز آفرینش آسمان ها و زمین شمرده اند. در جمع بندی این دو دسته روایت، دیدگاه های گوناگون بیان شده است:ا. امنیت مکه پیش از دعای ابراهیم -علیه السلام -تکوینی و به معنای ایمنی از بلایای طبیعی بود و امنیت حاصل از دعای وی تشریعی است که از طریق پیامبران اعلام شده است. ب. مقصود از دعای ابراهیم -علیه السلام -در امان بودن مکه از حوادثی مانند خشکسالی ، قحطی و زلزله بود و پیش از آن، تنها مقدس و محترم شمرده می شد. ج. با دعای ابراهیم -علیه السلام -امنیت مکه پس از مدتی مهجور بودن، احیا شد. د. دعای ابراهیم -علیه السلام -تنها تاکیدی بر امنیت پیشین مکه بود. در دعای ابراهیم -علیه السلام -، درخواست امنیت با طلب روزی و جلب انواع محصولات به سوی مکه همراه شده است. این می تواند به سبب تاثیر امنیت در جذب مردم مناطق گوناگون و انواع نعمت های دنیوی به سوی مکه باشد؛ گر چه این سرزمین غیر قابل کشت بوده است. هماهنگ با عبارت (قریة آمنة مطمئنة یاتیها رزقها رغدا) ابن عاشور در تحلیلی از دعای ابراهیم -علیه السلام -برای امنیت ساکنان مکه، آن را سخنی جامع شمرده و گفته است: امنیت شهرها از یک سو در گرو همه ویژگی های زندگی سعادتمند و همراه با عدالت ، عزت و رفاه است و از سوی دیگر، به آبادانی و روی آوردن به امور سودبخش و ثروت می انجامد. در پاسخ به کسانی که درخواست امنیت و رفاه مادی را با مقام معنوی ابراهیم -علیه السلام -ناسازگار می دانند، گاه بر این نکته تاکید شده است که هدف خداوند برای قرار دادن مکه به عنوان محل اجتماع مردم جز با امنیت و فراوانی نعمت تامین نمی شود. برخی نیز بر آنند که وجود امنیت ، زمینه ساز عبادت مردم است و در نتیجه، درخواست آن امری ستوده شمرده شده است. قرآن کریم درباره زمان این درخواست سخنی نمی گوید. احتمال دارد که این دعا پیش از ساختن کعبه یا پس از آن انجام شده باشد. خداوند خواسته ابراهیم -علیه السلام -را اجابت کرد و از این رو، خطاب به مشرکان زمان پیامبر -صلی الله علیه وآله - یادآور می شود: ما مکه را حرمی امن قرار دادیم؛ ولی دیگر شهرها در معرض ناآرامی قرار دارند. مفسران در بیان ماهیت این امنیت اختلاف نظر دارند. دسته ای آن را تکوینی و گروهی تشریعی می دانند:ƒ
← امنیت تکوینی
مهم ترین کتاب درباره تاریخ مکه که «بلد الامین» بخشی از نام آن است، العقد الثمین فی تاریخ البلد الامین نام دارد که تقی الدین فاسی (م. ۸۳۲ق.) آن را نگاشته است.

[ویکی حج] بلد الامین از نام های قرآنی مکه و بیانگر احترام فوق العاده و قداست و امنیت این سرزمین مقدس است.
این عبارت در قرآن کریم آمده و خداوند در سوره تین به آن قسم یاد کرده است. بعضی از مفسران قسم یادکردن قرآن به بلد الامین را اشاره به شرافت ویژه مکه و ظهور اسلام در آن دانسته اند. بنابر برخی روایات، امنیت مکه نتیجه دعای حضرت ابراهیم(ع) است. بر اساس این روایات مقصود دعای ابراهیم(ع) ایمنی از حوادث طبیعی، یا احیای امنیت مکه که مدتی مهجور مانده بود و یا تأکیدی بر امنیت تکوینی حرم است. و برخی از روایات نیز امنیت مکه را از ابتدای آفرینش و خلقت آسمان و زمین تعبیر کرده اند.
مفسران در بیان ماهیت امنیت حرم اختلاف نظر دارند، عده ای آن را امنیت تکوینی به معنای دور ماندن از بلایای طبیعی و در امان ماندن از قتل و دشمنی، و دلیل آن را بزرگداشت مکه و اهل آن از سوی دیگران می دانند. به نظر این گروه، بلایا و اتفاقاتی که در طول تاریخ برای مکه گزارش شده، به سبب گناهان مردم اتفاق افتاده است.

بلدالامین (البلدالامین). بَلَدُالاَمین (البَلَدُالاَمین)
کتابی به عربی، در دعا و آداب دینی، تألیف تقی الدین ابراهیم کفعمی. مشتمل بر آداب تطهیر، احکام اموات، تعقیبات نماز، ادعیه و اعمال ایام هفته، آداب استخاره و ادعیه و اعمال ماه هاست. مؤلف، تمامی دعاهای صحیفۀ سجادیه را با شرح و تعلیقات آورده است. از مزایای کتاب می توان به شرح لغات و عبارات مختلف ادعیه و زیارات اشاره کرد. این اثر بارها به چاپ رسیده و نسخه های خطی نفیس از آن در برخی از کتابخانه ها نگهداری می شود.