بلحلح

لغت نامه دهخدا

بلحلح. [ ب َ ل َ ل َ ] ( ع اِ ) کاسه بی تک. ( منتهی الارب ). «قصعه » که آن راقعر و ته نباشد. ( از ذیل اقرب الموارد از قاموس ).

پیشنهاد کاربران

بپرس