[ویکی فقه] در دوران حکومت بنی امیه بر جهان اسلام، شخصیت های ممتاز و معروفی وجود داشتند که از طرف حکومت امویان اداره مناطق یا فرماندهی سپاه امویان را برعهده داشتند. از جمله این شخصیت ها جنگاوری دلاور و قوی به نام بلج بن بشر بود که در منطقه شمال آفریقا و اندلس فرماندهی سپاه امویان را برعهده داشت و مدتی نیز در آن مناطق حکومت کرد. در این مقاله سعی شده است به زندگی و عملکردهای سیاسی او پرداخته شود. اما چون ذکر او در منابع تاریخی به دو سال پایانی عمر او برمی گردد، لذا در این نوشتار به عملکرد او در این دو سال پرداخته می شود.
او که از قبیله قشیر کلاب بود جنگاوری شجاع و قوی بود. درباره تاریخ تولد او در تواریخ چیزی ذکر نشده است شاید علت این امر عدم معروفیت و شناخت ابن بشر در قبل از فتح اندلس و تا سال صد و بیست و سوم هجری باشد و تا آن زمان در هیچ رویداد تاریخی حضور نداشت. بیان نام او در منابع تاریخی به سال یک صد و بیست و سه هجری برمی گردد، زمانی که او در سپاه کلثوم بن عیاض به آفریقا رفت تا شورش بربرها را از بین ببرد. درباره نسب او می توان گفت که وی از تبار بنی قشیر کلاب، از قبایل قیسی بود به همین خاطر برخی او را نسبت قشیری می دهند و برخی قیسی. نام کامل او بلج بن بشر بن عیاض بن وحوح بن قیس بن الاعور بن قشیر است که برخی نام او را بلخ نیز ذکر کردند.
حضور در نبرد با شورشیان بربر
در زمان حکومت هشام بن عبدالملک، خلیفه اموی، بربرها در شمال افریقا دست به شورش و مخالفت با خلیفه زدند و لذا خلیفه قصد خواباندن شورش کرد. به همین خاطر کلثوم بن عیاض قشیری را به حکومت افریقا برگزید و او را با لشکری گران از عرب های شام به سوی مغرب فرستاد. ابن عیاض در این جنگ برادرزاده خود بلج بن بشر (Balj) را همراه خود برد و او را فرمانده سواره نظام سپاه شام قرار داد. بلج سوارکاری شجاع و چابک بود؛ اما از کلثوم مغرورتر و متعصب تر بود. سپاه بلج به سپاه شامیان معروف بود. این سپاه که به فرماندهی بلج بن بشر تشکیل یافته بود در جمادی الثانی سال صد و بیست و سه هجری به سوی آفریقا به حرکت درآمد و به قیروان وارد شد. پیش از آن حبیب بن ابی عبیده به نبرد با بربرها رفته بود؛ اما چون می دانست که با سپاه کمی که دارد نمی تواند حریف بربرها در این جنگ شود سپاه خود را متوقف کرد تا بلج بن بشر با سپاه خود برسد.
← ورود بلج به قیروان
بعد از اتمام قرار داد میان بلج و عبدالملک بن قطن، از آنان خواسته شده بود که از اندلس خارج شوند؛ اما از آن جا که در قرار داد شرط شده بود که بلج و یارانش همگی باید با هم خارج شوند و امکان این کار نیز به جهت کمبود امکاناتی مثل کشتی وجود داشت، باعث شد که بلج و یارانش خود را ملزم به خروج از اندلس ندانند. عبدالملک بن قطن وقتی شرایط را این طور دید بر شامیان فشار آورد که نهایتا منجر به شورش آنان به فرماندهی بلج شد. لذا او را از اندلس اخراج کرده به قرطبه فرستادند و بلج بن بشر را به جای او والی اندلس نمودند. وی در ذیقعده سال صد و بیست و سوم هجری ولایت اندلس یافت، و به سبب آن بنی قشیر در اندلس اسکان گرفتند. از طرف دیگر دو پسر عبدالملک که زحمات زیادی برای شامیان کشیده بودند نیز فرار کرده و یکی به مارده (ماردین) و دیگری به سرمطه رفت.
← انتقام از عبدالملک
...
او که از قبیله قشیر کلاب بود جنگاوری شجاع و قوی بود. درباره تاریخ تولد او در تواریخ چیزی ذکر نشده است شاید علت این امر عدم معروفیت و شناخت ابن بشر در قبل از فتح اندلس و تا سال صد و بیست و سوم هجری باشد و تا آن زمان در هیچ رویداد تاریخی حضور نداشت. بیان نام او در منابع تاریخی به سال یک صد و بیست و سه هجری برمی گردد، زمانی که او در سپاه کلثوم بن عیاض به آفریقا رفت تا شورش بربرها را از بین ببرد. درباره نسب او می توان گفت که وی از تبار بنی قشیر کلاب، از قبایل قیسی بود به همین خاطر برخی او را نسبت قشیری می دهند و برخی قیسی. نام کامل او بلج بن بشر بن عیاض بن وحوح بن قیس بن الاعور بن قشیر است که برخی نام او را بلخ نیز ذکر کردند.
حضور در نبرد با شورشیان بربر
در زمان حکومت هشام بن عبدالملک، خلیفه اموی، بربرها در شمال افریقا دست به شورش و مخالفت با خلیفه زدند و لذا خلیفه قصد خواباندن شورش کرد. به همین خاطر کلثوم بن عیاض قشیری را به حکومت افریقا برگزید و او را با لشکری گران از عرب های شام به سوی مغرب فرستاد. ابن عیاض در این جنگ برادرزاده خود بلج بن بشر (Balj) را همراه خود برد و او را فرمانده سواره نظام سپاه شام قرار داد. بلج سوارکاری شجاع و چابک بود؛ اما از کلثوم مغرورتر و متعصب تر بود. سپاه بلج به سپاه شامیان معروف بود. این سپاه که به فرماندهی بلج بن بشر تشکیل یافته بود در جمادی الثانی سال صد و بیست و سه هجری به سوی آفریقا به حرکت درآمد و به قیروان وارد شد. پیش از آن حبیب بن ابی عبیده به نبرد با بربرها رفته بود؛ اما چون می دانست که با سپاه کمی که دارد نمی تواند حریف بربرها در این جنگ شود سپاه خود را متوقف کرد تا بلج بن بشر با سپاه خود برسد.
← ورود بلج به قیروان
بعد از اتمام قرار داد میان بلج و عبدالملک بن قطن، از آنان خواسته شده بود که از اندلس خارج شوند؛ اما از آن جا که در قرار داد شرط شده بود که بلج و یارانش همگی باید با هم خارج شوند و امکان این کار نیز به جهت کمبود امکاناتی مثل کشتی وجود داشت، باعث شد که بلج و یارانش خود را ملزم به خروج از اندلس ندانند. عبدالملک بن قطن وقتی شرایط را این طور دید بر شامیان فشار آورد که نهایتا منجر به شورش آنان به فرماندهی بلج شد. لذا او را از اندلس اخراج کرده به قرطبه فرستادند و بلج بن بشر را به جای او والی اندلس نمودند. وی در ذیقعده سال صد و بیست و سوم هجری ولایت اندلس یافت، و به سبب آن بنی قشیر در اندلس اسکان گرفتند. از طرف دیگر دو پسر عبدالملک که زحمات زیادی برای شامیان کشیده بودند نیز فرار کرده و یکی به مارده (ماردین) و دیگری به سرمطه رفت.
← انتقام از عبدالملک
...
wikifeqh: بلج_قشیری