بلثوق

لغت نامه دهخدا

بلثوق. [ ب ُ ] ( ع اِ ) آب گردآمده در جایی ، یا آنکه منبسط باشد در زمین. ج ، بلاثق. ( منتهی الارب ). بلاثق ؛ آبهای باتلاقی. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس