بِلتْرامی، اوجینو (۱۸۳۵ـ۱۸۹۹)(Beltrami, Eugenio)
ریاضی دان ایتالیایی و از پیش گامان هندسۀ نااقلیدسی جدید. تحقیقاتش تقریباً همۀ حوزه های ریاضیات محض و کاربردی را دربرمی گرفت، ولی به ویژه در زمینۀ نظریه های سطوح (رویه ها)و فضای با انحنای ثابت تحقیق می کرد. در کرمونا، واقع در لومباردی، زاده شد و در پاویا به تحصیل ریاضیات پرداخت. در بولونیا، پیزا، پاویا، و رم نیز در مقام های دانشگاهی مشغول کار بود. در ۱۸۶۲، نخستین مقاله اش را منتشر کرد که تحلیلی از هندسۀ دیفرانسیل منحنی ها بود. بعدها، در مهم ترین نوشته اش با عنوان رساله در تعبیر هندسۀ نااقلیدسی (۱۸۶۸)، به مطالب آن مقاله ارجاع داد. در این اثر، نظریه ای را در باب فضاهای هذلولی مطرح کرد که مبنای تحلیلی ایجاد هندسۀ نااقلیدسی را فراهم ساخت. بلترامی نشان داد که مفاهیم و فرمول های هندسۀ نیکُلای لُباچفسکی، ریاضی دان روس، در ژئودزیکهای روی سطوحی با انحنای منفی ثابت محقق می شوند. همچنین، نشان داد که سطوحی دورانی از این نوع وجود دارند و آن ها را سطوح شبه کروی نامید. همچنین، فایدۀ کاربرد پارامترهای دیفرانسیل را در نظریۀ سطوح نشان داد. این امر سرآغازِ استفاده از روش های ناوردا در هندسۀ دیفرانسیل بود. پس از ۱۸۷۲، توجه بلترامی به مسائل ریاضیات کاربردی، به ویژه مسائلی در زمینۀ کشسانی و الکترومغناطیس، معطوف شد.
ریاضی دان ایتالیایی و از پیش گامان هندسۀ نااقلیدسی جدید. تحقیقاتش تقریباً همۀ حوزه های ریاضیات محض و کاربردی را دربرمی گرفت، ولی به ویژه در زمینۀ نظریه های سطوح (رویه ها)و فضای با انحنای ثابت تحقیق می کرد. در کرمونا، واقع در لومباردی، زاده شد و در پاویا به تحصیل ریاضیات پرداخت. در بولونیا، پیزا، پاویا، و رم نیز در مقام های دانشگاهی مشغول کار بود. در ۱۸۶۲، نخستین مقاله اش را منتشر کرد که تحلیلی از هندسۀ دیفرانسیل منحنی ها بود. بعدها، در مهم ترین نوشته اش با عنوان رساله در تعبیر هندسۀ نااقلیدسی (۱۸۶۸)، به مطالب آن مقاله ارجاع داد. در این اثر، نظریه ای را در باب فضاهای هذلولی مطرح کرد که مبنای تحلیلی ایجاد هندسۀ نااقلیدسی را فراهم ساخت. بلترامی نشان داد که مفاهیم و فرمول های هندسۀ نیکُلای لُباچفسکی، ریاضی دان روس، در ژئودزیکهای روی سطوحی با انحنای منفی ثابت محقق می شوند. همچنین، نشان داد که سطوحی دورانی از این نوع وجود دارند و آن ها را سطوح شبه کروی نامید. همچنین، فایدۀ کاربرد پارامترهای دیفرانسیل را در نظریۀ سطوح نشان داد. این امر سرآغازِ استفاده از روش های ناوردا در هندسۀ دیفرانسیل بود. پس از ۱۸۷۲، توجه بلترامی به مسائل ریاضیات کاربردی، به ویژه مسائلی در زمینۀ کشسانی و الکترومغناطیس، معطوف شد.
wikijoo: بلترامی،_اوجینو_(۱۸۳۵ـ۱۸۹۹)