بلبول

لغت نامه دهخدا

بلبول. [ ب ُ ] ( اِخ ) نام موضعی و کوهی است به یمامة. ( منتهی الارب ). کوهی است در وَشم از سرزمین یمامة. و گویند آن کوهی است. و برخی آن را کوهی در یمامه از سرزمین بنی تمیم دانند. ( از معجم البلدان ) ( از مراصد ).
- یوم بلبول ؛ از جنگهای عرب بوده است. ( از معجم البلدان ) ( از مراصد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس