بلبل خُرما یا بلبل گوش سفید ( نام علمی: Pycnonotus leucotis ) پرنده ای از خانوادهٔ بلبلان است که زیستگاه آن عمدتاً به طور بومی از شمال غرب هندوستان، پاکستان، جنوب ایران و مرکز ایران تا جنوب عراق کشیده شده است.
... [مشاهده متن کامل]
این پرندهٔ خوش صدا با بلبل هزاردستان تفاوت دارد و از خویشاوندان نزدیک آن هم نیست بلکه تنها در نام عمومی شباهت دارند.
بلبل خرما قدری از بلبل بزرگ تر است و طول بدنش حدوداً ۱۸ سانتی متر است. نر و ماده آن هم شکل است. سر و گلویش سیاه است و دو لکه بزرگ سفید در دو طرف سر روی گونه هایش دارد. سطح پشتی قهوه ای روشن، سطح شکمی خاکستری چرک، پوشپرهای زیر دمی زرد نارنجی و دم سیاه با نوک سفید دارد. روی سر اثری از کاکل دارد. سر دم این پرنده سفید و سر پرندهٔ جوان قهوه ای رنگتر از پرندهٔ بالغ است.
بلبل خرما معمولاً جفت جفت یا به صورت دسته های کوچک دیده می شود. بلبل نر جثه بزرگتری نسبت به ماده دارد. بلبل دره پهن جثه بزرگی دارد
بلبل ها به خوش صدایی معروف اند. بلبل خرما هم با آنکه با بلبل معمولی تفاوت ظاهری دارد، صدای خوشی سر می دهد. بلبل ها بیش تر شب ها می خوانند؛ اما بلبل های خرما روزها به خواندن می پردازند.
محل زیست آن اغلب باغ ها و نخلستان ها و جاهای پر درخت است گاهی هم در نقاط کم درخت دیده می شود. غذای اصلی آن همچنان که از نامش بر می آید بیشتر میوه درخت خرما و البته سایر میوه هاست، به گونه ایی که مثلاً در بهبهان باغ های زردآلو زیستگاه مورد علاقه این گونه بلبل هستند؛ و همچنین در بلوچستان در میان نخلستان های مومان هم زیاد دیده می شوند. لانه اش را اغلب بر روی شاخه درختان موجود می سازد. خوراک عمده و مورد علاقه این بلبل توت های رسیده و تمشک نیز هست.
بلبل خرما از جمله آفات درخت خرما محسوب می شود زیرا شهد خرماهای رسیده را می خورد و در نتیجه آن خرماها یا می ریزد یا حشرات در آن تخم می گذارند. وقوع این امر موجب خسارت عمده ای می شود. بلبل خرما را بعضاً به جهت آواز خوانی و انس گرفتن سریع با محیط خانه و انسان، دست آموز و نگهداری می کنند. این پرنده چنانچه محیط امنی برایش فراهم شود می تواند در خانه لانه سازی و تولید مثل نماید.
پراکندگی زیستگاهی آن در شمال عراق، جنوب ایران، افغانستان، پاکستان، شمال غرب هندوستان و شبه جزیرهٔ عربستان می باشد.
... [مشاهده متن کامل]
این پرندهٔ خوش صدا با بلبل هزاردستان تفاوت دارد و از خویشاوندان نزدیک آن هم نیست بلکه تنها در نام عمومی شباهت دارند.
بلبل خرما قدری از بلبل بزرگ تر است و طول بدنش حدوداً ۱۸ سانتی متر است. نر و ماده آن هم شکل است. سر و گلویش سیاه است و دو لکه بزرگ سفید در دو طرف سر روی گونه هایش دارد. سطح پشتی قهوه ای روشن، سطح شکمی خاکستری چرک، پوشپرهای زیر دمی زرد نارنجی و دم سیاه با نوک سفید دارد. روی سر اثری از کاکل دارد. سر دم این پرنده سفید و سر پرندهٔ جوان قهوه ای رنگتر از پرندهٔ بالغ است.
بلبل خرما معمولاً جفت جفت یا به صورت دسته های کوچک دیده می شود. بلبل نر جثه بزرگتری نسبت به ماده دارد. بلبل دره پهن جثه بزرگی دارد
بلبل ها به خوش صدایی معروف اند. بلبل خرما هم با آنکه با بلبل معمولی تفاوت ظاهری دارد، صدای خوشی سر می دهد. بلبل ها بیش تر شب ها می خوانند؛ اما بلبل های خرما روزها به خواندن می پردازند.
محل زیست آن اغلب باغ ها و نخلستان ها و جاهای پر درخت است گاهی هم در نقاط کم درخت دیده می شود. غذای اصلی آن همچنان که از نامش بر می آید بیشتر میوه درخت خرما و البته سایر میوه هاست، به گونه ایی که مثلاً در بهبهان باغ های زردآلو زیستگاه مورد علاقه این گونه بلبل هستند؛ و همچنین در بلوچستان در میان نخلستان های مومان هم زیاد دیده می شوند. لانه اش را اغلب بر روی شاخه درختان موجود می سازد. خوراک عمده و مورد علاقه این بلبل توت های رسیده و تمشک نیز هست.
بلبل خرما از جمله آفات درخت خرما محسوب می شود زیرا شهد خرماهای رسیده را می خورد و در نتیجه آن خرماها یا می ریزد یا حشرات در آن تخم می گذارند. وقوع این امر موجب خسارت عمده ای می شود. بلبل خرما را بعضاً به جهت آواز خوانی و انس گرفتن سریع با محیط خانه و انسان، دست آموز و نگهداری می کنند. این پرنده چنانچه محیط امنی برایش فراهم شود می تواند در خانه لانه سازی و تولید مثل نماید.
پراکندگی زیستگاهی آن در شمال عراق، جنوب ایران، افغانستان، پاکستان، شمال غرب هندوستان و شبه جزیرهٔ عربستان می باشد.
