بلایه کار

لغت نامه دهخدا

بلایه کار. [ ب َ ی َ / ی ِ ] ( ص مرکب ) ناحفاظ. بدعمل. ( فرهنگ فارسی معین ). خانع. || زن روسپی و قحبه. ( ناظم الاطباء ). رَمّازة. هَلوک. ( از منتهی الارب ). و رجوع به بلابه کار و بلاده کار شود.

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱- بیشرم ناحفاظ بدعمل . ۲- زن روسپی قحبه .

پیشنهاد کاربران

بپرس