بلاکث. [ ب َ ک ِ ] ( اِخ ) نام موضعی است و بدون الف و لام بکار رود. ( از منتهی الارب ). گویند بلاکث وبرمة «عرضی » است عظیم از مدینه ، و بلاکث در نزدیکی برمه قرار دارد. و برخی گویند بلاکث «قاره ٔ» عظیمی است در بالای ذی المروة. ( از معجم البلدان ) ( از مراصد ).
