بلانچ نویز ( انگلیسی: Blanche Noyes؛ ۲۳ ژوئن ۱۹۰۰ – ۶ اکتبر ۱۹۸۱ ) هوانورد زن پیشگام اهل ایالات متحده آمریکا بود که جزو نخستین ده زنی بود که موفق به دریافت گواهینامه خلبانی ترابری شدند. [ ۱] [ ۲] او در سال ۱۹۲۹ به نخستین خلبان زن دارای مجوز در اوهایو تبدیل شد. [ ۲]
او در ۲۳ ژوئن ۱۹۰۰ در کلیولند، اوهایو، زاده شد و والدینش او را بلانچ ویلکاکس نامیدند. [ ۲] او پس از ازدواج با خلبان دووی ال. نویز[ الف] ( حدود ۱۹۰۰ – ۱۹۳۵ ) [ ۳] در سال ۱۹۲۸، فعالیت حرفه ای خود در زمینهٔ بازیگری را رها کرد. [ ۴] [ ۵]
او در سال ۱۹۲۹ پس از آموزش زیر نظر همسرش، پرواز را آغاز کرد[ ۱] و در ۱۵ فوریهٔ همان سال پس از چهار ساعت آموزش، به صورت انفرادی پرواز کرد و در ژوئن همان سال گواهینامهٔ خلبانی خود را دریافت نمود. [ ۲] [ ۳]
نویز در اوت ۱۹۲۹ وارد نخستین دربی هوایی زنان شد و در این مسابقه یکی از بیست شرکت کننده ای بود که سعی داشتن از سانتا مونیکا، کالیفرنیا تا کلیولند پرواز کنند. [ ۶] او در طول راه «هنگامی که هواپیمایش در میانهٔ هوا در نزدیکی پسوس دچار آتش سوزی شد، به سختی از مرگ فرار کرد . »[ ۷] فرود نویز پس از این حادثه به قدری سخت بود که ارابهٔ فرودش دچار آسیب شده بود. [ ۷] او پس از فرود آتش را خاموش کرد، تعمیرات لازم را بر روی هواپیما انجام داد و مسابقه را مجدداً از سر گرفت. [ ۷] او در این مسابقه در کلاس سنگین به مقام چهارم رسید.
او در سال ۱۹۳۱ خلبان نمونهٔ استاندارد اویل بود و برای سازمان های مختلف پرواز می کرد. [ ۳] در ۱۱ دسامبر ۱۹۳۵، همسر او و مسافرش بر اثر سقوط هواپیمایشان در مه غلیظ و کولاک کشته شدند. [ ۴]
در سال ۱۹۳۶، او به عنوان کمک خلبان با لوئیز تادن ( یکی دیگر از شرکت کنندگان در دربی هوایی زنان در سال ۱۹۲۹ ) تیمی را تشکلی داد و در نخستین سالی که زنان مجاز به رقابت با مردان شدند، در مسابقهٔ جام بندیکس برنده شد. آنها با هواگرد دوبالهٔ بیچ سی۱۷آر استاگروینگ رکورد جهانی ۱۴ ساعت و ۵۵ دقیقه پرواز از شهر نیویورک به لس آنجلس را به ثبت رساندند. لورا اینگالز با ۴۵ دقیقه پرواز با لاکهید اوریون نیز در جایگاه دوم قرار گرفت. [ ۸] [ ۹]
همزمان که نویز در ایروینگتون، نیوجرسی ساکن بود، به عضویت کمیتهٔ مشاورهٔ زنان در زمینهٔ هوانوردی درآمد. او در اوت ۱۹۶۳ در میان تعداد انگشت شماری از هوانوردان پیشرو بود که به گروه علامت گذاری هوایی دفتر تجارت هوایی، که توسط اداره پیشرفت کار تأمین مالی می شد، پیوست. [ ۱] [ ۳] هدف این گروه کمک به ناوبری هوایی با نوشتن نام نزدیکترین شهرها در فواصل ۱۵ مایلی ( ۲۴ کیلومتری ) بود. این کار، در صورت امکان، روی پشت بام ساختمان های برجسته، و در صورت عدم امکان، روی زمین با رنگ سفید انجام می شد. [ ۱۰] اما با ورود ایالات متحده به جنگ جهانی دوم در دسامبر ۱۹۴۱، به دلایل امنیتی، تیم نویز مجبور شد حدود ۱۳٬۰۰۰ سایتی را که علامت گذاری کرده بودند، سیاه کند. [ ۱۰] [ ۱۱] پس از جنگ، او به عنوان رئیس بخش نشانه گذاری هوایی اداره هوانوردی غیرنظامی، بر بازسازی آنها نظارت کرد و کمک های ناوبری بیشتری را نیز به این علامت ها اضافه کرد. [ ۱۰] به گفتهٔ موزهٔ ملی هوا و فضا، «او برای سال ها تنها خلبان زنی بود که اجازهٔ پرواز با هواپیمای دولتی را داشت. »[ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاو در ۲۳ ژوئن ۱۹۰۰ در کلیولند، اوهایو، زاده شد و والدینش او را بلانچ ویلکاکس نامیدند. [ ۲] او پس از ازدواج با خلبان دووی ال. نویز[ الف] ( حدود ۱۹۰۰ – ۱۹۳۵ ) [ ۳] در سال ۱۹۲۸، فعالیت حرفه ای خود در زمینهٔ بازیگری را رها کرد. [ ۴] [ ۵]
او در سال ۱۹۲۹ پس از آموزش زیر نظر همسرش، پرواز را آغاز کرد[ ۱] و در ۱۵ فوریهٔ همان سال پس از چهار ساعت آموزش، به صورت انفرادی پرواز کرد و در ژوئن همان سال گواهینامهٔ خلبانی خود را دریافت نمود. [ ۲] [ ۳]
نویز در اوت ۱۹۲۹ وارد نخستین دربی هوایی زنان شد و در این مسابقه یکی از بیست شرکت کننده ای بود که سعی داشتن از سانتا مونیکا، کالیفرنیا تا کلیولند پرواز کنند. [ ۶] او در طول راه «هنگامی که هواپیمایش در میانهٔ هوا در نزدیکی پسوس دچار آتش سوزی شد، به سختی از مرگ فرار کرد . »[ ۷] فرود نویز پس از این حادثه به قدری سخت بود که ارابهٔ فرودش دچار آسیب شده بود. [ ۷] او پس از فرود آتش را خاموش کرد، تعمیرات لازم را بر روی هواپیما انجام داد و مسابقه را مجدداً از سر گرفت. [ ۷] او در این مسابقه در کلاس سنگین به مقام چهارم رسید.
او در سال ۱۹۳۱ خلبان نمونهٔ استاندارد اویل بود و برای سازمان های مختلف پرواز می کرد. [ ۳] در ۱۱ دسامبر ۱۹۳۵، همسر او و مسافرش بر اثر سقوط هواپیمایشان در مه غلیظ و کولاک کشته شدند. [ ۴]
در سال ۱۹۳۶، او به عنوان کمک خلبان با لوئیز تادن ( یکی دیگر از شرکت کنندگان در دربی هوایی زنان در سال ۱۹۲۹ ) تیمی را تشکلی داد و در نخستین سالی که زنان مجاز به رقابت با مردان شدند، در مسابقهٔ جام بندیکس برنده شد. آنها با هواگرد دوبالهٔ بیچ سی۱۷آر استاگروینگ رکورد جهانی ۱۴ ساعت و ۵۵ دقیقه پرواز از شهر نیویورک به لس آنجلس را به ثبت رساندند. لورا اینگالز با ۴۵ دقیقه پرواز با لاکهید اوریون نیز در جایگاه دوم قرار گرفت. [ ۸] [ ۹]
همزمان که نویز در ایروینگتون، نیوجرسی ساکن بود، به عضویت کمیتهٔ مشاورهٔ زنان در زمینهٔ هوانوردی درآمد. او در اوت ۱۹۶۳ در میان تعداد انگشت شماری از هوانوردان پیشرو بود که به گروه علامت گذاری هوایی دفتر تجارت هوایی، که توسط اداره پیشرفت کار تأمین مالی می شد، پیوست. [ ۱] [ ۳] هدف این گروه کمک به ناوبری هوایی با نوشتن نام نزدیکترین شهرها در فواصل ۱۵ مایلی ( ۲۴ کیلومتری ) بود. این کار، در صورت امکان، روی پشت بام ساختمان های برجسته، و در صورت عدم امکان، روی زمین با رنگ سفید انجام می شد. [ ۱۰] اما با ورود ایالات متحده به جنگ جهانی دوم در دسامبر ۱۹۴۱، به دلایل امنیتی، تیم نویز مجبور شد حدود ۱۳٬۰۰۰ سایتی را که علامت گذاری کرده بودند، سیاه کند. [ ۱۰] [ ۱۱] پس از جنگ، او به عنوان رئیس بخش نشانه گذاری هوایی اداره هوانوردی غیرنظامی، بر بازسازی آنها نظارت کرد و کمک های ناوبری بیشتری را نیز به این علامت ها اضافه کرد. [ ۱۰] به گفتهٔ موزهٔ ملی هوا و فضا، «او برای سال ها تنها خلبان زنی بود که اجازهٔ پرواز با هواپیمای دولتی را داشت. »[ ۳]
wiki: بلانچ نویز