بلاقع

لغت نامه دهخدا

بلاقع. [ ب َ ق ِ ] ( ع اِ ) ج ِ بَلقع. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به بلقع شود. || ج ِ بَلقعة. ( اقرب الموارد ). رجوع به بلقعة شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس