بلاغی محمدجواد

[ویکی نور] علامه محمدجواد بلاغی، در ماه رجب 1282ق، در یکی از محله های نجف (محله براق)، در خانه دانشمند عامل و روحانی فاضل، علامه شیخ حسن بلاغی، دیده به جهان گشود. وی پس از دوران کودکی، قدم به حوزه نجف نهاد و علوم مقدماتی را در حضور علمای نجف فراگرفت و تا 24سالگی از اساتید بزرگ آن حوزه عظیم، استفاده های علمی و معنوی فراوانی برد.
در سال 1306ق، به شهر کاظمین رفت و مدت شش سال در این شهر به تحصیل و تهذیب پرداخت و تا سال 1312ق، در آن شهر ماند. در سی سالگی به زادگاهش، نجف اشرف بازگشت و در درس سرآمدترین استوانه های علمی و عملی عصر خویش حاضر شد و به مدت 14 سال در آنجا به تحصیل علم و معنویت پرداخت.
علامه بلاغی در سال 1326ق، وارد شهر مقدس سامرا شد و در درس مرجع مجاهد و رهبر انقلابی میرزا محمدتقی شیرازی شرکت جست و به مدت ده سال از محضر وی استفاده برد. او تا سن 54سالگی در درس میرزای شیرازی شرکت نمود. از دیگر اساتید ایشان می توان به کسانی چون: شیخ محمد طه نجف، حاج آقارضا همدانی، شیخ محمدکاظم خراسانی، سید حسن صدرالدین کاظمی، شیخ محمدحسن مامقانی، میرزا حسین نوری و سید محمدحسن هاشم هندی غروی نام برد.
این عالم وظیفه شناس که از تبار روحانیتی بیدار و آگاه بود، در پی استقلال طلبی کشور عراق از یوغ استعمار انگلیس، در سال 1336ق، برای بار دوم آهنگ شهر کاظمین کرد و به صف مجاهدان پیوست.
برخی از شاگردان ایشان عبارتند از: سید شهاب الدین مرعشی نجفی، سید ابوالقاسم خوئی، سید هادی میلانی، سید محمدصادق بحرالعلوم، محمد مهدوی لاهیجی، ذبیح اللّه محلاّتی، محمدرضا طبسی نجفی، میرزا محمدعلی مدرس خیابانی، سید مرتضی لنگرودی و...
آثار وی در زمینه های گوناگونی چون: فقه، تفسیر، تاریخ، اصول فقه، عقاید و ردّ یهود و نصارا و مادیون و بابیّت و بهائیت تدوین یافته است: