بلاغت کردن

لغت نامه دهخدا

بلاغت کردن. [ ب َ غ َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) بالغ شدن طفل. ( آنندراج ) :
چون بریش آمد و بلاغت کرد
مردم آمیز و مهرجوی بود.
سعدی.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) بالغ شدن کودک :( چون بریش آمد و بلاغت کرد مردم آمیز و مهر جوی بود. ) ( سعدی )

پیشنهاد کاربران

بپرس