بلاطه

لغت نامه دهخدا

( بلاطة ) بلاطة. [ ب ُ طَ ] ( اِخ ) قریه ای است از توابع نابلس از زمین فلسطین. ( مراصد ). قریه ای است از اعمال نابلس از سرزمین فلسطین ، و به عقیده ٔیهودیان ، نمرودبن کنعان در این قریه بود که ابراهیم ( ع ) را در آتش افکند. عین الخضر نیز در این قریه قرار دارد. و یوسف صدیق ( ع ) نیز در اینجا بوده است. امااصلح آن است که واقعه در آتش افکندن ابراهیم ( ع ) بوسیله نمرود، در سرزمین بابل از عراق رخ داده است وموضعالنار در آنجا شهرت دارد. ( از معجم البلدان ).

پیشنهاد کاربران

بپرس