بلاستوسیست

بلاستوسیست به مرحله ای از مراحل جنینی ( بین ۳ تا ۵ روزه ) از مهره داران گفته می شود. یک بلاستوسیست توده ای متشکل از ۱۰۰ سلول یا بیشتر است. به عبارت دیگر زیگوتی ( سلول تخم ) است که طی تقسیم های متوالی در لوله فالوپ به وجود آمده است و در رحم مانند توپی تو خالی است که درونش با مایعات پر شده و به ان بلاستوسیست گفته می شود. این توده سلولی بعدها لایه های مقدماتی بافت که شامل آندو درم٬مزو درم و اکتو درم می شود را تشکیل می دهند ( هفتهٔ دوم ) . بلاستوسیست مرحله بعد از بلاستوسل است.
در انسان، تشکیل بلاستوسیست حدود ۵ روز پس از لقاح با باز شدن حفره ای پر از مایع در مورولا، که مرحله اولیه جنینی یک گلوله ۱۶ سلوله است، شروع می شود. بلاستوسیست قطری در حدود ۰٫۱–۰٫۲ میلی متر و شامل ۲۰۰–۳۰۰ سلول پس از تسهیم سلولی ( تقسیم سلولی ) است. درحدود هفت روز بعد از لقاح، بلاستوسیست، در آندومتر دیواره رحم، لانه گزینی می کند. [ ۱] در آنجا فرآیندهای تکاملی بیشتری از جمله گاسترولاسیون را تجربه می کند. لانه گزینی بلاستوسیست در آندومتر نیازمند زونا هتچینگ ( Zona hatching ) است تا موجب زونا پلوسیدا ( Zona pellucida ) شده و از چسبیدن لوله رحمی جلوگیری می کند زیرا جنین باید به رحم راه پیدا کند.
استفاده از بلاستوسیست در لقاح آزمایشگاهی ( IVF ) شامل کشت تخمک بارور شده به مدت پنج روز قبل از انتقال آن به رحم است. این شیوه می تواند روش مناسب تری برای درمان باروری نسبت به روش IVF سنتی باشد. تودهٔ سلولی بلاستوسیست منبع سلولهای بنیادی جنینی است، که به طور گسترده ای در درمان سلول های بنیادی از جمله ترمیم سلول، جایگزینی و بازسازی قابل استفاده است.