بلازده. [ ب َ زَ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) مبتلی به رنج. ( فرهنگ فارسی معین ). || دچار مصیبت. ( فرهنگ فارسی معین ). مصیبت زده و آفت رسیده. ( آنندراج ). || بدبخت. ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ).
