بلابه کار. [ ب ِ ب َ / ب ِ ] ( ص مرکب ) فاجر و شهوت پرست || روسپی و قحبه و زناکار. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به بلابه و بلاده و بلایه و بلایه کار شود.
