بلا گرفته

لغت نامه دهخدا

بلاگرفته. [ ب َ گ ِ رِ ت َ / ت ِ ] ( ن مف مرکب ) مبتلی. گرفتار. ( فرهنگ فارسی معین ). || خطابی نفرین آمیز کسی را.

( صفت ) مبتلا گرفتار .

بلا گرفته: [عامیانه، اصطلاح] گرفتار بلا، شیطان، شلوغ.