بلا گرداندن. [ ب َ گ َ دَ ] ( مص مرکب ) دفع بلا کردن. دور کردن بلا. دور داشتن بلا : که جبر خاطر مسکین ، بلا بگرداند.( گلستان ).دعای زنده دلانت بلا بگرداندغم رعیت درویش بردهد شادی.سعدی.میسوزم از فراقت رو از جفا بگردان هجران بلای من شد یارب بلا بگردان.حافظ ( ازآنندراج ).