بلا گرداندن

لغت نامه دهخدا

بلا گرداندن. [ ب َ گ َ دَ ] ( مص مرکب ) دفع بلا کردن. دور کردن بلا. دور داشتن بلا :
که جبر خاطر مسکین ، بلا بگرداند.
( گلستان ).
دعای زنده دلانت بلا بگرداند
غم رعیت درویش بردهد شادی.
سعدی.
میسوزم از فراقت رو از جفا بگردان
هجران بلای من شد یارب بلا بگردان.
حافظ ( ازآنندراج ).

پیشنهاد کاربران