بلا کشیدن

لغت نامه دهخدا

بلا کشیدن. [ ب َ ک َ / ک ِ دَ ] ( مص مرکب ) متحمل بلا شدن. رنج بردن. سختی کشیدن :
چه مایه کشیدیم رنج و بلا
ازین اهرمن کیش دوش اژدها.
فردوسی.
بیا به قصه ایوب صابر مسکین
بلای کرم کشید و نخفت بر بستر.
ناصرخسرو.
ملاح... روزی دو، بلا و محنت بکشید و سختی دید. ( گلستان ).

پیشنهاد کاربران