بلا کشیدن. [ ب َ ک َ / ک ِ دَ ] ( مص مرکب ) متحمل بلا شدن. رنج بردن. سختی کشیدن : چه مایه کشیدیم رنج و بلاازین اهرمن کیش دوش اژدها.فردوسی.بیا به قصه ایوب صابر مسکین بلای کرم کشید و نخفت بر بستر.ناصرخسرو.ملاح... روزی دو، بلا و محنت بکشید و سختی دید. ( گلستان ).