بلا موجب

لغت نامه دهخدا

بلاموجب. [ب ِ ج ِ ] ( ع ق مرکب ) ( از: ب + لا( نفی ) + موجب ) بدون موجب. بدون جهت. بی سبب. بدون علت. ( فرهنگ فارسی معین ).

بدون جهت سببب بدون علت .
بدون موجب . بدون جهت . بی سبب . بدون علت .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید