بِلْ بِرْنِل، جاسْلین (۱۹۴۳)(Bell Burnell, Jocelyn)
اخترشناس اهل ایرلند شمالی. در ۱۹۶۷ نخستین تپ اختر (ستاره ای با چشمک زنی سریع) را با همکاری رادیواخترشناس بریتانیایی، آنتونی هیویش، و سایر همکارانشان در رصدخانۀ اخترشناسی رادیویی مالارد، واقع در کیمبریج انگلستان، کشف کرد.زندگی. در بلفاست و در نزدیکی رصدخانۀ آرما زاده شد و بسیاری از اوقات کودکی اش را در آن رصدخانه سپری کرد. در گلاسگوی اسکاتلند و دانشگاه کیمبریج انگلستان درس خواند. هنگام کشف تپ اختر، دانشجوی پژوهشی کیمبریج بود. از ۱۹۶۸ تا ۱۹۸۲، در دانشگاه ساوتمپتن انگلستان در زمینۀ اخترشناسی پرتو گاما، و در آزمایشگاه علوم فضایی مالارد، وابسته به یونیورسیتی کالج لندن، در زمینۀ اخترشناسی پرتو ایکس تحقیق می کرد. سپس، در رصدخانۀ سلطنتی ادینبورگ اسکاتلند به کار در زمینۀ اخترشناسی فرابنفش و نور مرئی پرداخت. در ۱۹۹۱ به مقام استادی فیزیک دانشگاه آراد میلتون کینز رسید.
کشف تپ اخترها. بل دو سال اول اقامت خود را صرف ساختن تلسکوپ رادیویی کیمبریج کرد که به ویژه برای ردیابی اختروش ها طراحی شده بود. این تلسکوپ ثبت تغییرات سریع علایم رادیویی را ممکن می کرد. در ۱۹۶۷ به علامتی غیرعادی برخورد که معلوم شد ترکیبی از مجموعۀ تپ های سریعی است که دقیقاً هر۱.۳۳۷ ثانیه تکرار می شوند. در یکی از توضیح هایی که برای این پدیدۀ شگفت انگیز مطرح شده بود آن را ناشی از تپ های گسیل شده از نوعی چراغ راهنمای بین ستاره ای به شمار می آوردند و از این رو، در ابتدا به اِل جی اِم که سرنامی برای عنوان انگلیسی «آدمک های سبز» بود، ملقب شد. اما بل طی چندماه سه منبع مشابه دیگر پیدا کرد. آن ها نیز با آهنگ بسیار منظمی می تپیدند، اما دورۀ تناوبشان در محدودۀ کسرهایی از ثانیه با هم تفاوت داشت و منشأ همگی آن ها مکان هایی در فاصله های بسیار دور از یکدیگر، در کهکشان ما، بود. بنابراین، به نظر می رسید که توضیح پذیرفته تر این علامت ها این باشد که از نوعی ستارۀ خاص، تپ اختر، گسیل می شوند.
اخترشناس اهل ایرلند شمالی. در ۱۹۶۷ نخستین تپ اختر (ستاره ای با چشمک زنی سریع) را با همکاری رادیواخترشناس بریتانیایی، آنتونی هیویش، و سایر همکارانشان در رصدخانۀ اخترشناسی رادیویی مالارد، واقع در کیمبریج انگلستان، کشف کرد.زندگی. در بلفاست و در نزدیکی رصدخانۀ آرما زاده شد و بسیاری از اوقات کودکی اش را در آن رصدخانه سپری کرد. در گلاسگوی اسکاتلند و دانشگاه کیمبریج انگلستان درس خواند. هنگام کشف تپ اختر، دانشجوی پژوهشی کیمبریج بود. از ۱۹۶۸ تا ۱۹۸۲، در دانشگاه ساوتمپتن انگلستان در زمینۀ اخترشناسی پرتو گاما، و در آزمایشگاه علوم فضایی مالارد، وابسته به یونیورسیتی کالج لندن، در زمینۀ اخترشناسی پرتو ایکس تحقیق می کرد. سپس، در رصدخانۀ سلطنتی ادینبورگ اسکاتلند به کار در زمینۀ اخترشناسی فرابنفش و نور مرئی پرداخت. در ۱۹۹۱ به مقام استادی فیزیک دانشگاه آراد میلتون کینز رسید.
کشف تپ اخترها. بل دو سال اول اقامت خود را صرف ساختن تلسکوپ رادیویی کیمبریج کرد که به ویژه برای ردیابی اختروش ها طراحی شده بود. این تلسکوپ ثبت تغییرات سریع علایم رادیویی را ممکن می کرد. در ۱۹۶۷ به علامتی غیرعادی برخورد که معلوم شد ترکیبی از مجموعۀ تپ های سریعی است که دقیقاً هر۱.۳۳۷ ثانیه تکرار می شوند. در یکی از توضیح هایی که برای این پدیدۀ شگفت انگیز مطرح شده بود آن را ناشی از تپ های گسیل شده از نوعی چراغ راهنمای بین ستاره ای به شمار می آوردند و از این رو، در ابتدا به اِل جی اِم که سرنامی برای عنوان انگلیسی «آدمک های سبز» بود، ملقب شد. اما بل طی چندماه سه منبع مشابه دیگر پیدا کرد. آن ها نیز با آهنگ بسیار منظمی می تپیدند، اما دورۀ تناوبشان در محدودۀ کسرهایی از ثانیه با هم تفاوت داشت و منشأ همگی آن ها مکان هایی در فاصله های بسیار دور از یکدیگر، در کهکشان ما، بود. بنابراین، به نظر می رسید که توضیح پذیرفته تر این علامت ها این باشد که از نوعی ستارۀ خاص، تپ اختر، گسیل می شوند.
wikijoo: بل_برنل،_جاسلین_(۱۹۴۳)