بقوقه

لغت نامه دهخدا

( بقوقة ) بقوقة. [ ب َ ق َ ] ( ع اِ ) نوعی قلقاس. لوف. صلیان. سبط . ( دزی ج 1 ص 102 ). صاحب اقرب الموارد در ذیل لوف آرد: نباتی است دارای برگهای سبز که بر روی زمین گسترده شود و نی مانندی در میان آن پیدا آید که میوه بر سر آن پدید آید و آنرا پیازی شبیه پیاز دشتی است و نزد عوام از گیاهان دارویی باشد.

پیشنهاد کاربران

بپرس