بقوتی. [ ب ِ ق ُوْ وَ ] ( حامص مرکب ) بالقوه بودن : پس هر چیزی اول از بقوتی به این روی خالی نه اند. ( دانشنامه علایی الهیات ص 115 از فرهنگ فارسی معین ).
