بقعه مبارک

[ویکی فقه] بقعه مبارک، قطعه ای معین از وادی مقدسِ طُوی که ندای الهی، نخستین بار از آن جا به گوش موسی (علیه السلام) رسید.
بُقعه از ریشه (ب ق ع) و در لغت به معنای قطعه ای از زمین و نیز قطعه زمینی است که به سبب تفاوت در رنگ ، شکل و... از زمینهای همجوار، متمایز است. «بقعه مبارکه» به معنای قطعه زمینی متبرّک و بابرکت است.
وادی مقدس
این عنوان فقط یک بار و با «ال» در گزارش مربوط به مکان و چگونگی بعثت حضرت موسی (علیه السلام) آمده است؛ هنگامی که موسی (علیه السلام) از مدین عازم مصر بود، شبانه آتشی از جانب طور سینا دید و برای کسب آگاهی در این باره یا آوردن شعله ای از آتش به سوی آن روانه شد. هنگامی که نزد آتش رسید از کرانه راستِ « وادی مقدس » و از میان درختی ندا داده شد که ای موسی! منم خداوند، پروردگار جهانیان:«فَلَمّا اَتها نودِیَ مِن شطِیِ الوادِ الاَیمَنِ فِی البُقعَةِ المُبرَکَةِ مِنَ الشَّجَرَةِ اَن یموسی اِنّی اَنَا اللّهُ رَبُّ العلَمین». در همین جا بود که خداوند با دادن معجزه عصا و ید بیضا حضرت موسی (علیه السلام) را به پیامبری برگزید و به سوی فرعونیان روانه کرد.
← وادی مقدس طُوی
اما ظاهر آیه مورد بحث که بقعه مبارکه و وادی ایمن را جداگانه آورده است نشان می دهد که آن دو دقیقاً یکی نیستند. در مقابل، شماری نیز بقعه مبارکه را قطعه مشخصی از کوه طور، در کرانه راستِ وادی مقدس، جایی که درخت یاد شده در آن قرار داشت می دانند. این دیدگاه با ظاهر آیه یاد شده سازگار و به وسیله ظاهر آیه «فَلَمّا جاءَها نودِیَ اَن بورِکَ مَن فِی النّارِ ومَن حَولَها» قابل تأیید است.
← مکان جغرافیایی
...

[ویکی فقه] بقعه مبارک (قرآن). بقعه قطعه ای زمینی است که از زمین های اطراف و مجاورش متمایز باشد.
مقصود از بقعه مبارک،وادی طور است.اطلاق بقعه بر وادی طور از آن جهت است که آن قسمت، محلی با برکت و ممتاز بوده که موسی علیه السّلام در آستانه رسالتش با نمایان شدن نور آتش به آن سو جذب شده و به وسیله درختی واقع در بقعه با خدا مناجات و تکلم کرده است.